Św. Atanazy miał też argument dogmatyczny. Wykazywał, że kiedy w Piśmie Świętym jest mowa o Duchu Świętym, to zawsze jest On stawiany na równi z Ojcem i Synem, działa na równi z Ojcem i Synem. Innymi słowy przynależy do świata niestworzonego, a to jest prerogatywa tylko Boga. Wreszcie, skoro chrzest z polecenia Chrystusa ma być udzielany w imię Ojca i Syna i Ducha, to nie można tych osób rozłączać.

Tak więc św. Atanazy w sposób można powiedzieć naukowy wykazywał równość w bóstwie Ducha Świętego z Ojcem i Synem. Nie umiał natomiast wyjaśnić czym się różnią, albo lepiej powiedzieć, nie znalazł terminu, który by tę różnice jasno wyrażał. Jedynie co znalazł to tekst z Ewangelii według św. Jana, który mówi, że Duch Święty „pochodzi od Ojca” (J 15,26). Nie umiał jednak tego wyjaśnić i tym się nie zajmował. Wolał mówić, że jest to tajemnica, którą być może poznamy w wieczności.