Mówienie o śmierci nie jest politycznie poprawne. Współczesna kultura mami nas wszystkich wieczną młodością, zdrowiem, receptami na nieśmiertelność, afirmuje młodość, zaprzecza starości, śmierci boi się jak ognia. Myślenie o śmierci jednak paradoksalnie mogłoby nas zbliżyć do drugiego człowieka – z rodziny, sąsiedztwa – tak by ten nie umierał sam, gdzieś obok, znany, choć nieznany.