W obecnej dobie życie bez mass mediów byłoby niemożliwe. Dzięki internetowi można dowiedzieć się o terminach nabożeństw, przeczytać ogłoszenia parafialne, a chorzy mogą uczestniczyć we Mszy św., i to tej celebrowanej w parafialnej świątyni. To dzięki mediom dowiadujemy się, że w świecie i w Kościele dzieje się tyle inspirującego dobra, a także pozostajemy w łączności z naszymi bliskimi: dziećmi, które są „pod komórką”, czy współmałżonkiem lub krewnym, którzy przebywają na emigracji zarobkowej.

W korzystaniu z mediów trzeba strzec się dwóch skrajności: praktycznej „adoracji” a z drugiej strony uprzedzonej negacji – traktowania ich jak „siedliska diabła”. Konieczny jest złoty środek: umiar, roztropność, krytycyzm i asceza. Rodzice są medialnymi przewodnikami – powinni wiedzieć, co oglądają, po jakich stronach serfują, z kim się kontaktują ich latorośle. To na rodzicach spoczywa główne zadanie edukacji medialnej dzieci oraz ich ochrony przed zagrożeniami. Złoty medialny środek to również promowanie publikatorów konfesyjnych, które nie tylko informują, ale też formują i ewangelizują, czyli przynoszą Boga i zapraszają do kontaktu z Nim w realu.

Synodalny rachunek sumienia:

• Czy w naszej rodzinie bylibyśmy zdolni do czasowej rezygnacji z mediów np. w Triduum Sacrum i/lub oktawie wielkanocnej, aby ten czas ofiarować dla Boga, współdomowników oraz własnego pożytku?
• Czy korzystamy z katolickich publikatorów i zachęcamy do tego innych? (Na przykład jedna rodzina nabywa katolickie pismo, korzysta, i podsuwa drugiej - a w następnym tygodniu role się zamieniają).
• Czy planujemy w rodzinach programy, jakie warto by obejrzeć; czy w środowisku dzielimy się wartościowymi ofertami mediów?
• Czy modlimy się za dziennikarzy i staramy się wspierać media konfesyjne?
• Jaki kolor oczu ma mój współmałżonek? Jeśli się waham, może to oznaczać, że nazbyt dużo wpatruję się w ekran, kosztem mojej drugiej połówki…

Materiały do pobrania na stronie synodtarnow.pl w zakładce Pobierz