A zatem Jezus zszedł do Doliny Potoku Cedron po czym udał się na Górę Oliwną. Dlaczego tam?

Nie wszyscy pielgrzymi, którzy tłumnie przybywali na święto Paschy do Jerozolimy mogli znaleźć w samym mieście miejsce na odpoczynek. Dlatego grupami obozowali w namiotach w pobliżu murów świętego miasta.

Także Jezus podczas swej kilkudniowej działalności w Jerozolimie, po całodziennym nauczaniu w świątyni wychodził wieczorem i spędzał noce u podnóża Góry Oliwnej. Św. Łukasz zapisze: „W ciągu dnia nauczał Jezus w świątyni, a wychodząc, noce spędzał na górze zwanej Oliwną” (Łk 21,37). Co więcej, warto zwrócić uwagę, iż autor Trzeciej Ewangelii zapisze, iż Jezus udał się na górę Oliwną „według zwyczaju” (Łk 22,39). Zatem Jezus często tam bywał.

Swoją nazwę Góra Oliwna zawdzięcza rosnącym na niej wielu drzewom oliwnym. Oliwka, obok figi i krzewu winnego, jest jednym z najstarszych uprawianych drzew a zarazem najbardziej charakterystycznym drzewem w Izraelu. Oliwka jest przez cały rok zielona i dlatego stała się symbolem człowieka sprawiedliwego, obdarzanego Bożym błogosławieństwem. Oliwka jest obrazem mądrości, która prowadzi do sprawiedliwości[3]. Kapłani jak i królowie – ludzie poświęceni Bogu – obejmując powierzane im urzędy byli symbolicznie namaszczani. Namaszczano im głowy oliwą. Namaszczenie bowiem w Piśmie Świętym oznaczało błogosławieństwo, poświęcenie, jak również był to wyraz uznania przez Boga i wyróżnienia wobec ludzi. Człowiek namaszczony stawała się osobą nietykalną i świętą. Był osobą której należy się szacunek. Znamienne w tym kontekście jest to, iż Jezus ostatni wieczór przed swą śmiercią modli się pod drzewami oliwnymi. Drzewa te niejako nieustannie namaszczają Go. Jest On prawdziwym Chrystusem – to znaczy – Namaszczonym.