W jakim kontekście teksty Starego Testamentu mówią o ojcostwie Boga?

Starotestamentowe pisma odsłaniają tajemnicę Bożego ojcostwa, kiedy mówią o wybraniu Izraela oraz przymierzu, jakie Bóg zawarł ze swoim ludem. Ojcostwo Boga cechuje bezwarunkowa miłość i czułość, wyrażająca się w troskliwej opiece nad narodem izraelskim (Iz 49,15; Jr 3,19; 31,20; Oz 11,1-3). Boże ojcostwo w odniesieniu do narodu wybranego sięga tajemnicy samego stworzenia, gdyż Stwórca jest początkiem wszystkiego, co istnieje i od Niego pochodzi życie przekazywane z pokolenia na pokolenie. Teologia uczy, że Bóg pozostaje w ojcowskiej relacji do świata jako jego początek i przyczyna, nieustannie utrzymując go w istnieniu oraz opiekując się nim (Opatrzność Boża). Teksty Starego Testamentu odnoszące się do Bożego ojcostwa podkreślają, że Bóg jest ojcem narodu wybranego, a także każdego stworzenia, które otacza dobrocią i miłującą troską (Iz 63,16; Jr 31,20; Oz 11,1-3). Ojcostwo Boga w stosunku Izraela, które opiera się na przymierzu jest osadzone na fundamencie stworzenia, o czym świadczy wołanie społeczności narodu wybranego do Stwórcy jako do swojego Ojca: „A przecież, PANIE, Ty jesteś naszym ojcem! My jesteśmy gliną, a Ty naszym Stwórcą. Wszyscy jesteśmy dziełem rąk twoich!” (Iz 64,7).