Można zatem mówić o miłosierdziu Boga Ojca dla wszystkich.

Przyjęcie Żydów i pogan na dziedziców obietnicy złożonej Chrystusowi – przyjęcie ich i uznanie za dzieci Bożych jest dobrą nowiną, co Paweł wyraża za pomocą obrazów łączących się z rodziną i dziedzictwem. Uznanie to świadczy o wierności Boga Żydom, dzieciom Abrahama i o miłosierdziu Boga wobec pogan, którzy również są dziećmi Abrahama. Mówienie o Bogu jako o Ojcu podkreśla Jego wierność Izraelowi, „do którego należy pierwszeństwo”. Podkreśla również miłosierdzie Boże wobec pogan, którzy jako dziedzice Boga poprzez Chrystusa, zostali przyjęci jako dzieci i którym obiecano dziedzictwo – dziedzictwo potwierdzone wiernym przez Ducha Świętego. A zatem u podstaw przekonania Pawła, że Bóg jest Ojcem wszystkich dzieci Abrahama i dziedziców Chrystusa leży wiara w to, iż poprzez Chrystusa Bóg sprowadził „miłosierdzie na wszystkich” (Rz 11,32).

Nazwanie Boga Ojcem wpisuje się także w przekaz o Bożej wierności i miłosierdziu dla Izraela, która swój punkt kulminacyjny osiągnęła, gdy Bóg oddaje własnego Syna (Rz 8,3). Oddaje Go jednak z miłości „do nas wszystkich”, obejmując swoim miłosierdziem również pogan.