W tym miejscu warto podkreślić ważne w tradycyjnej teologii, dzisiaj trochę zapomniane, zagadnienie cierpliwości Bożej. Zarówno w Starym, jak w Nowym Testamencie jest to jeden z zasadniczych przymiotów Bożych, pozostających w ścisłym związku z Jego miłosierdziem. Niejednokrotnie występują one razem, ukazując człowiekowi i formując w nim obraz Boga. Cierpliwość wskazuje przede wszystkim na relację Boga w stosunku do człowieka, który dopuszcza się grzechu – zła. Bóg nie reaguje gniewem, ale wytrwale czeka na nawrócenie. Jest to bardzo konkretne wskazanie, że także człowiek, mając cierpliwego Ojca, powinien odznaczać się codzienną cierpliwością w stosunku do zła, szczególnie do rozmaitych doświadczeń, które jawią mu się jako niepokojące zło, którego chciałby uniknąć i wobec którego stawia nieraz dramatyczne pytanie: dlaczego?