Pisząc o uniżeniu Jezusa Apostoł Paweł niejako zaprasza adresatów do naśladowania Mistrza.

Pisząc List do Filipian, Paweł pragnął przekonać wspólnotę Kościoła w Filippi, by nie prowadziła życia, w którym panują niezgoda, ambicja, dążenie do władzy i wpływów. Dlatego też Paweł mówi o Jezusie, iż uniżył samego siebie i stał się posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. Jezus nie pragnął dominować, ale chciał służyć. Nie pragnął realizacji siebie – swej własnej drogi, ale drogi Bożej. Nie chciał siebie wywyższać, ale zrezygnował z własnej chwały dla dobra człowieka.

Jeżeli uniżenie, posłuszeństwo i wyparcie się siebie były zasadniczymi przymiotami Jezusa Chrystusa, to muszą być one także cechami wspólnoty Kościoła, który powinien stale naśladować swego Pana. Także chrześcijańską wspólnotę buduje się na wyrzeczeniu się siebie, a rozbijana jest ona przez wynoszenie się nad innych. Zabieganie o siebie, egoizm, niszczą nasze podobieństwo do Chrystusa i naszą wspólnotę z bliźnimi. Niszczą wspólnotę Kościoła.

Samowyrzeczenie się Jezusa Chrystusa przyniosło Mu wielką chwałę. Pewnego dnia, wcześniej czy później, wszystkie żyjące stworzenia na niebie i na ziemi będą Go wielbić. Także wspólnota Kościoła będzie nagrodzona za podejmowane samowyrzeczania.