W jaki sposób św. Łukasz przedstawia atak szatana w opisie męki Jezusa?

Cały rozdział 22. jest tak skonstruowany, by można było dostrzec atak szatana. Św. Łukasz przedstawia mękę Jezusa jako moment, w którym władza szatana osiąga punkt szczytowy. Ukazuje zatem jak przeciwnik Boga przeprowadza decydujący atak, posługując się zdradą. Dlatego nikogo nie dziwi, bo jest to zupełnie uzasadnione, że w opisie męki ewangelista posługuje się także słowem pokusa – próba (Łk 22,28.40.46). Przede wszystkim wydarzenia w Ogrodzie Oliwnym są przedstawione jako czas decydującego ataku szatana. Wprawdzie św. Łukasz nigdy tego wyraźnie nie podkreśla, ale można o tym wywnioskować z innych miejsc utworu (Łk 8,12-13). W czasie męki szatan posłużył się ludźmi, którzy byli jego narzędziami. Widzimy więc Judasza (Łk 22,3) i przywódców religijnych z Jeruzalem. Uczeń, kierowany przez szatana, udzielił przywódcom religijnym potrzebnych informacji. Zdrada Judasza pozwoliła wrogom Jezusa wziąć w swoje ręce inicjatywę i aresztować Go. Przywódcy narodu pragnęli usunąć Jezusa, podobnie jak usiłowali to uczynić już wiele razy (Łk 19,47; 20,19). Jednakże nie podjęli jeszcze formalnej decyzji co do Jego losu. Ewangelista podkreśla więc, że nie wiedzieli, jak zrealizować zamiar. Ułatwił im to szatan (Łk 22,3). W ten sposób św. Łukasz zaznacza, iż zasadniczym inspiratorem męki był szatan. Interwencja przeciwnika Boga pozwoliła przywódcom narodu rozwiązać zawikłaną sytuację (Łk 22,4) i w tym momencie przystąpili otwarcie do walki z Chrystusem. Dlatego Jezus powiedział im w chwili aresztowania: „To jest wasza godzina i panowania ciemności” (Łk 22,53).