Barwny, tętniący życiem, ogromnie znaczący, z bogactwem kultur, smaków, zapachów, towarów. Grybów był wówczas miastem powiatowym. Koncentrował życie jarmarczne okolicznych wsi. Żyła w nim liczna warstwa inteligencji z ambicjami społecznikowskimi. Tu staraniem społecznym powstało prywatne gimnazjum, szkoła techniczna, funkcjonował społeczny teatr, było wielu adwokatów, rodziny urzędników starostwa, pracownicy szkół średnich. Tu Polacy, Żydzi i Łemkowie – wszyscy grybowianie – budowali to miasto, żyli ze sobą po sąsiedzku, pomagali sobie, darzyli się szacunkiem.