„Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta. Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich. Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś byli już posunięci w latach” (Łk 1,5-7).

Ewangelia wg św. Łukasza, po krótkim wprowadzeniu, rozpoczyna się od dziejów poprzednika Jezusa. Wspomnienie wszystkich wydarzeń związanych z synem Zachariasza niewątpliwie było żywe we wspólnocie popaschalnego Kościoła. Zapewne wciąż mówiono o niezwykłym poprzedniku Jezusa Chrystusa – jego życiu i działalności. Ważnym jest by zwrócić uwagę, iż autor trzeciej Ewangelii podkreśla, iż opisywana przez niego historia – jest historią świętą – główną osobą działającą jest Bóg. On to wchodzi w historię ludzką i nadaje jej właściwy kształt. To działanie Boga dokonuje się w konkretnym czasie i miejscu – stąd też Łukasz kreśli dokładnie czas, pisząc o władcach i miejsce gdzie wszystko ma się dokonać. Działanie Boga nie znajduje się poza historią ludzką i w jakiejś zupełnie odrębnej rzeczywistości. Dokonuje się ono w konkretnym środowisku i w ściśle oznaczonym miejscu, w określonym czasie i wśród konkretnych ludzi.