"W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę." (Łk 1,40-41)

Do Ain Karem

Niedaleko Jerozolimy znajduje się niewielkie miasteczko – Ain Kerem. To niezwykle starożytne osiedle, wspomniane już w Joz 15,59[1], zdobyło sławę jako miejsce pochodzenia Jana Chrzciciela. Nazwy jednak tej miejscowości nie wymienia Ewangelia wg św. Łukasza, kreśląc opowiadanie o przybywającej do swojej krewnej Maryi. Ewangelisty zapisze jedynie, iż Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy (Łk 1,39)[2].

Do Ain Karem od wieków przybywali pątnicy, by medytować tam pobyt Maryi i tajemnice narodzin Jana Chrzciciela. W 530 roku Teodozjusz ocenia odległość z Jerozolimy do miejsca, gdzie mieszkała Elżbieta, na 5 mil. Również kalendarz Kościoła jerozolimskiego z końca VII wieku, wzmiankując pielgrzymki do sanktuariów podaje, iż „28 sierpnia w wiosce Enquarim w kościele sprawiedliwej Elżbiety obchodzi się jej pamiątkę”. W wiekach średnich przybywano do dwóch oddzielnych sanktuariów: w samym Ain Karem czczono pamięć Zachariasza i narodzenia Jana Chrzciciela, zaś w pobliskim górskim sanktuarium czczono pamiątkę odwiedzin Maryi u św. Elżbiety. Obecne sanktuaria powstały dzięki trosce i staraniom oo. franciszkanów, którzy je odbudowali zachowując przekazane tradycje.

Chcąc medytować wydarzenie nawiedzenia – przybycie Maryi do Elżbiety, trzeba udać się do górnej świątyni dominującej nad miasteczkiem. U stóp góry pielgrzymi zatrzymują się przy źródle nazywanym Źródłem Najświętszej Maryi Panny. Tak tradycja sięgająca wieków średnich, jak i współczesne odkrycia archeologiczne – dzięki którym odkryto tu cmentarze starochrześcijańskie – wskazują na ujęcie wodne, z którego miał czerpać wodę Maryja dla potrzeb Elżbiety. Jak inni wskazują, właśnie przy tym źródle miało dojść do spotkania tych dwóch niewiast.

Leżące w górach sanktuarium nawiedzenia składało się z dwóch kościołów: górnego oraz dolnego, położonych jeden nad drugim. Jednak opuszczone przez Ormian (1480 r.), popadło w ruinę. Franciszkanie weszli w posiadanie tych ruin w 1679 roku i odnowili kult. Obecna świątynia wzniesiona w 1939 roku według projektu Antionio Barluzziego, nawiązuje do pierwotnego kształtu. Mamy zatem dwa kościoły. W czasie budowy odrestaurowano kryptę upamiętniającą pobyt św. Elżbiety i zbudowano nowy kościół górny, zachowując jednak fragmenty starożytnych budowli.

Mając zatem na uwadze zarówno starożytną tradycję, jak i współczesny kult można stwierdzić, iż niewątpliwie Ain Karem jest miejscem, do którego przybyła Maryja, by wspierać swoja krewną Elżbietę.