„Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: „Bóg z nami”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus” (Mt 1,18-25).

Opowiadanie o zwiastowaniu Józefowi narodzenia Jezusa Chrystusa pochodzi z bardzo dawnej tradycji. W tekście Mt 1,18-25 można wyróżnić części, którym ostateczny kształt nadał sam ewangelista, ale można wskazać także fragmenty, które bez wątpienia należą do dużo starszej tradycji. Niewątpliwie wydarzenia, które opisuje Ewangelia wg św. Mateusza, nie są opowiadaniami wymyślonymi. Niewątpliwie jest to przekaz historyczny.

Tematy dziewiczego poczęcia Maryi, poczęcie z Ducha Świętego, nadanie dziecku imienia oraz podanie znaczenia imienia św. Mateusz przejął najprawdopodobniej z ustnej tradycji. Całość dokładnie opracował i ukształtował dodając do niego charakterystyczne terminy czy też cytat z księgi proroka Izajasza.

Mateuszowe opowiadanie o zwiastowaniu Józefowi i Bożym Narodzeniu służy ukazaniu postaci Jezusa jako Tego, w którym wypełniły się zapowiedzi Starego Testamentu (Iz 7,14 LXX). Mateusz przekazuje fakty, ale także ukazuje ich głębsze znaczenie. Wydarzenie zwiastowania Józefowi narodzin Jezusa staje się bardziej zrozumiałe poprzez światło pochodzące z Pisma. Sam zaś Józef zostaje ukazany jako wzór postępowania. Wydarzenia zapisane przez Mateusza opierają się bez wątpienia na historycznych wydarzeniach. Potwierdzeniem tego jest także zwiastowanie przekazane przez św. Łukasza (Łk 1,26-38). Całość przekazu św. Mateusza wyraźnie ma na celu dać odpowiedź na zasadnicze pytanie: kto jest ojcem Jezusa, oraz wyjaśnić, w jaki sposób postać Józefa łączy się z osobą Jezusa. Opowiadanie św. Mateusza kreśli przed nami niezwykłą postać ziemskiego opiekuna Jezusa.