Nadzwyczajny Synod biskupów obradujący w 2008 na temat „Słowo Boże w życiu i posłannictwie Kościoła” zwrócił się do Papieskiej Komisji Biblijnej z prośbą o nowe spojrzenie na kwestię natchnienia. W ten sposób powstał dokument, będący kontynuacją nauczania Dei Verbum i posynodalnej adhortacji apostolskiej Verbum Domini. Dokument Natchnienie i prawda Pisma Świętego. Słowo, które od Boga pochodzi i mówi o Bogu, aby zbawić świat[7].

Składające się z trzech części opracowanie porusza najpierw kwestię natchnienia Pisma Świętego, po czym członkowie szacownego gremium zgłębiają problem prawdy Słowa Bożego, podkreślając orędzie o Bogu i Jego plan zbawczy. Taki układ ma sprawić, by „uwaga słuchaczy i czytelników Biblii była skoncentrowana na tym, co Bóg ze swej strony chce zakomunikować o sobie samym i o swoim zbawczym planie dla dobra ludzi. Jesteśmy bowiem zaproszeni, aby pełne miłości i dobroci Słowo, które Bóg do nas kieruje, przyjąć w tym samym duchu, w jakim celebrujemy misterium paschalne Chrystusa jako misterium Boga i naszego zbawienia. Chodzi o to, byśmy potrafili we wspólnocie z innymi wierzącymi przyjąć łaskę słuchania i zrozumienia tego, co On nam komunikuje o sobie samym w celu odnowienia i pogłębienia osobistej więzi z nim”[8]. Trzecia część dokumentu poświęcona jest tekstom Biblii, które stanowią swoistego rodzaju wyzwanie interpretacyjne.

W przedmowie do dokumentu przewodniczący Papieskiej Komisji Biblijnej kardynał Gerhard Müller przypomina, iż „całe życie Kościoła opiera się na Słowie Bożym, które jest przekazywane w Piśmie Świętym, czyli w księgach Starego i Nowego Testamentu. Kościół wierzy, że wszystkie te księgi są natchnione, czyli ich autorem jest Bóg, który dla ich napisania posłużył się wybranymi przez siebie ludźmi. Dzięki natchnieniu księgi Biblii komunikują prawdę. Natchnienie i prawda decyduje o ich znaczeniu dla całego życia i posłannictwa Kościoła.[9]”.