Prace teologów będące próbą zrozumienia i pogłębienia istoty natchnienia biblijnego, dały wiele wskazań i prób rozwiązań, które pozwalają lepiej zrozumieć poszczególne aspekty prawdy o natchnieniu Pisma Świętego. Chcąc oddać naturę natchnienia zasadnym jest wyjaśnienie czterech zasadniczych kwestii. Przede wszystkim jak rozumieć Boże autorstwo Biblii i w jaki sposób człowiek był odbiorcą i przekazicielem Bożego Słowa. Jaki wpływ na powstanie tekstu biblijnego miała wspólnota wiary w której żył hagiograf i jak odczytywać pisma natchnione jako dzieło bosko-ludzkie.

Bóg autorem Pisma Świętego

Przekonanie o Bożym autorstwie Pisma Świętego było i jest wielokrotnie potwierdzane w historii prac egzegetów. Wyrażenie: Bóg autorem Pisma Świętego oznacza, iż jest On jedynym źródłem treści Pisma Świętego, oraz że jako twórca całej ekonomii zbawienia wybrał sobie ludzi, nad którymi czuwał aby przekazali to i tylko co, co On sam zamierzał (KO 11). Wiara w Boże autorstwo Pisma Świętego znajdowała się przede wszystkim w świadomości autora piszącego, ale i w odczuciu ludzi czytających poszczególne księgi, od początku powstawania Biblii. Bóg jednak nie jest autorem literackim, ani też ogólno-teologicznym – twórcą i dawcą wszystkiego. Nie można Go nazywać twórcą języka, stylu, czy rodzaju literackiego, jak również nie jest autorem jakby był tylko ogólną przyczyną powstania ksiąg biblijnych. Bóg jest autorem Pisma Świętego w tym sensie, że jest źródłem treści ksiąg natchnionych, w których znalazło się to i tylko to, co On zamierzył umieścić. W oparciu o dane tradycji i nauczanie Magisterium Kościoła (szczególnie Sobór Florencki i Trydencki), możemy powiedzieć że Bóg jest autorem Pisma Świętego, przez to, że jest sprawcą historii zbawienia. Pismo Święte przekazane zostało Kościołowi, aby przez nie urzeczywistniało się zbawienie ludzi. Wreszcie jest autorem przez to, że wybrał i posłużył się określonymi ludźmi i czuwał nad tym, aby współpracowali w przekazywaniu prawdy w taki sposób, w jaki zamierzył.