Komisja oceniająca uznała, że stanowi ona jeden z piękniejszych przykładów sakralnego budownictwa zachodniołemkowskiego.
Cerkiew została wzniesiona w 1797 roku. Trzydzieści lat później została przebudowana. Dostawiono wtedy nowe prezbiterium, wykonano stropy. Jest jedną z największych cerkwi na łemkowszczyźnie. Najcenniejszymi elementami wyposażenia są dwa boczne ołtarze: Pieta i Przemienienie na Górze Tabor. Naturalnie wartościowy jest też główny element wnętrza, ikonostas. Duże wrażenie robi obraz MB Pokrewnej, widoczny na prawej ścianie nawy.
Fakt, że dziś cerkiew jest tak znakomicie zachowana, to efekt kilkudziesięcioletnich zabiegów społeczności wiernych. W świątyni w Brunarach od 1951 roku spotyka się katolicka wspólnota parafii pw. NMP Wniebowziętej. – Jeżeli dziś, możemy pochwalić się piękną i zadbaną świątynią, to efekt wiary i ofiarności miejscowych ludzi, którzy od ponad 30 lat ze swymi duszpasterzami po kolei remontowali i poddawali renowacji cerkiew – mówi ks. Franciszek Chodór, proboszcz parafii.
Więcej na temat cerkwi wpisanych na listę UNESCO w wakacyjnym cyklu "Gościa Tarnowskiego". Zapraszamy do wydania drukowanego.