W przekazie zaś Ewangelii Pseudo-Mateusza podobna historia kończy się stwierdzeniem Józefa: „Nie sprzeciwiam się woli Bożej, lecz dotąd będę strzegł dzieweczki, aż poznam, który z moich synów zgodnie z wolą Bożą może wziąć ją za małżonkę. Tymczasem niech kilka dziewcząt z jej otoczenia uda się wraz z nią, by razem przebywać”. Arcykapłan Abiatar jednak odpowiedział: „Dostanie wprawdzie dziewczęta dla towarzystwa, ale tylko do dnia, kiedy ty ją pojmiesz; albowiem nikt inny nie może z nią zawrzeć małżeństwa”. Wtedy Józef przyjął Maryję wraz z innymi pięcioma dziewczętami, które razem z nią miały przebywać w jego domu”[3].

Te apokryficzne opinie mówiące o starym Józefie, który był wdowcem i który miał synów, powtarza później wielu Ojców Kościoła i pisarzy starożytnych (Klemens Aleksandryjski, Orygenes, Hipolit Rzymski, Euzebiusz z Cezarei). Pojawiają się także opinię, np. żyjącego w IV wieku Helwidiusza, że Maryja i Józef po urodzeniu Jezusa mieli potem jeszcze inne dzieci.

Obie jednak powyższe hipotezy – wskazujące, iż stary Józef miał synów z poprzedniego małżeństwa, czy też opinia o dzieciach Józefa i Maryi, nie mają żadnego potwierdzenia w tekstach nowotestamentalnych. Warto zwrócić uwagę, iż w Łk 2,41-52 jest mowa o podróży nazaretańskiej rodziny do Jerozolimy na Święta Paschy. Później zostaje zagubiony dwunastoletni Jezus, rodzice Jego wracają i po trzech dniach poszukiwań odnajdują Jezusa w świątyni. Pójście do Jerozolimy jest określone mianem ich zwyczaju. A zatem rodzice Jezusa chodzili z Nim do Jerozolimy co roku na święto Paschy. W tekście nie ma żadnej wzmianki i nic nie pozwala domniemywać, iż w tych wyprawach towarzyszyły Jezusowi i Jego rodzicom jakiekolwiek inne ich dzieci – bracia i siostry Jezusa. Gdyby takowe istniały, zapewne pojawiły by się w tym opowiadaniu. Również gdyby Mistrz z Nazaretu miał rodzeństwo, wówczas po śmierci Jezusa do opieki nad Matką byłoby zobowiązane Jego rodzeństwo. Nie istniałaby potrzeba przekazywania Matki Janowi (J 19,26).