Współpracownicy apostoła narodów

Przejdźmy zatem do Tymoteusza. Kim był ten wierny towarzysz Pawła?

Jego matka była żydówką, a ojciec poganinem. Pochodził z Listry i tam przyłączył się do misjonarzy w czasie drugiej wyprawy Pawła, gdyż Apostoł potrzebował pomocnika, a wspólnota zaświadczyła o nim pozytywnie (Dz 16,3). Towarzyszył więc Pawłowi w czasie drugiej podróży misyjnej. W trakcie jej trwania Paweł na tyle ufał już Tymoteuszowi, że wysłał go z misją do Tesaloniki, którą wypełnił wzorowo umacniając tamtejszych wiernych (1 Tes 2,17-18; 3,1-2). Jest też przy Pawle w czasie trzeciej wyprawy misyjnej. I znów, Paweł posłał go do Macedonii, aby przypomniał wszystkim gminom o organizowanej zbiórce dla ubogich braci z Jerozolimy (por. 1 Kor 4,17). Następnie wypełnił bardzo ważną i delikatną misję udając się do wspólnoty w Koryncie, która przysparzała Pawłowi wielu zmartwień (por. 1 Kor 4,17).

A zatem widzimy, że Tymoteusz, odkąd stał się pomocnikiem Apostoła Pawła, był zawsze przy nim, gotowy podjąć każde zadanie, a sam Paweł obdarzał go zaufaniem.

Paweł miał rzeczywiście o Tymoteuszu jak najlepsze zdanie. Na przykład w Liście do Filipian napisał wielką pochwałę swojego ucznia: „A mam nadzieję w Panu Jezusie, że niebawem poślę do was Tymoteusza, abym i ja doznał radości, dowiedziawszy się o waszych sprawach. Nie mam bowiem nikogo o równych dążeniach ducha, który by się szczerze zatroszczył o wasze sprawy: bo wszyscy szukają własnego pożytku, a nie – Chrystusa Jezusa. A wiecie, że on został wypróbowany: bo jak dziecko ojcu, tak on wraz ze mną służył Ewangelii” (Flp 2,19-22).