Czekając na przyjście Pana
Choć Boże Narodzenie już za nami, trwa nadal adwent przed ostatecznym przyjściem Chrystusa.
Te podziały – jak wskazuje Jezus – będą dokonywać się nawet w najbliższej rodzinie, między rodzicami i dziećmi, między krewnymi. Sprawcą jednak tych podziałów nie jest wprost Jezus, ale ludzie, którzy zajmują określone stanowisko wobec Dobrej Nowiny Mistrza z Nazaretu. Prawdziwi uczniowie winni nade wszystko trwać w nauce Chrystusa oczekując na Jego powrót.
Jezus wie, że męka, śmierć i zmartwychwstanie sprawią, że ogień Jego słowa i ogień sądu Bożego, który przyniósł na ziemię, zapłonie. Każdy będzie mógł poznać Dobrą Nowinę. Wtedy jednak będzie trzeba zająć jednoznaczne stanowisko wobec tej nauki. Ewangelia stanie się przyczyną rozłamu. Jezus pragnie, by między ludźmi zapanowały pokój, prawda, dobro i miłość, ale także wie, iż w wielu Ewangelia o królestwie Bożym będzie budzić opór i sprzeciw. Jezus wie, iż Dobra Nowina będzie przyczyną podziału na ludzi oddanych Mu i Jego wrogów.
Te rozłamy z powodu Jezusa nie będą miały miejsca dopiero w czasach eschatologicznych, ale są już teraz, w czasach Kościoła, już trwają. Wciąż trwa czas oczekiwania na przyjście Chrystusa. Wciąż – każdy z nas dokonuje wyboru – czy być z Nim – wierzyć w Ewangelię, czy też.
Na koniec jeszcze pragniemy zaprosić do naszego diecezjalnego wydawnictwa Biblos, którego nakładem ukazał się kolejny tom książki "Poznając Biblię - Trudne karty Pisma Świętego". Znajdziemy tam znacząco poszerzone wykłady, które w ubiegłym semestrze mogliśmy słuchać w ramach spotkań w naszym radiowo-internetowym studium biblijnym. Zapraszamy serdecznie do lektury trzeciej części książki "Poznając Biblię" - zapraszamy do księgarni internetowej www.biblos.pl
[1] Zob. S. Mędala, Ewangelia według św. Jana. Rozdziały 13 – 21, Częstochowa 2009, s. 372-373.
[2] Zob. szerzej P. Łabuda, Śmierć i życie po śmierci wg Ewangelii św. Łukasza, Tarnów 2007, s. 167-191.
[3] Zob. szerzej: P. Łabuda, Pochodzenie i symbolika perykopy „O sługach czekających na Pana” (Łk 12,35-38), „Tarnowskie Studia Teologiczne 25(2006), s. 61-72.
[4] Niektórzy w wyrażeniu tym widza swoistego rodzaju ekskomunikę podobną do formuły używanej we wspólnocie z Qumran w odniesieniu do tego, kto nie przestrzega Bożego Prawa. W Regule Wspólnoty można znaleźć zapis: „Niech go wydzieli Bóg dla zła i niech zostanie odcięty od wszystkich Synów Światłości. (...) Niech mu wyznaczy jego dział wśród wiecznie przeklętych” (1QS 2,16-17). Zob. F. Mickiewicz, Ewangelia według świętego Łukasza. Rozdziały 12 – 24, Częstochowa 2012, s. 68.
[5] Zob. R. Popowski, Wielki słownik grecko-polski Nowego Testamentu. Wydanie z pełną lokalizacją greckich haseł, kluczem polsko-greckim oraz indeksem form czasownikowych, Warszawa 1997, s. 425. 513-514.
[6] Zob. P. Łabuda, Śmierć i życie po śmierci, s. 145-146.
[7] Dlatego Bóg objawił się Mojżeszowi w znaku płonącego krzewu (Wj 3,2), prowadził Izraela przez pustynię w słupie obłoku w ciągu dnia i w słupie ognia w nocy (Wj 13,21).
