Oczyszczenie Świątyni Jerozolimskiej

Wydarzenie oczyszczenia świątyni przenosi nas do Świątyni Jerozolimskiej. Już dokonał się triumfalny wjazd Jezusa do świętego miasta, do Jerozolimy. Chrystus wyruszył z Betfage. Na grzbiecie osiołka wspiął się na szczyt Góry Oliwnej. Dalej zaś, otoczony wiwatującymi uczniami – jak przekaże św. Łukasz – dotarł do bram świętego miasta. Potem, czytamy w dziewiętnastym rozdziale Ewangelii wg św. Łukasz „Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: «Napisane jest: Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców». I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem” (Łk 19,45-48).

Według Ewangelii św. Marka, Mateusza i Łukasza, Jezus dotarłszy do Jerozolimy udaje się do świątyni (por. Mt 21,12-17; Mk 11,15-19; Łk 19,45-48). Według św. Łukasza działalność Jezusa od tego momentu dokonuje się wyłącznie na terenie świątyni. Dla Jezusa bowiem świątynia jest nie tylko stolicą, religijnym centrum Izraela. Dla Chrystusa nade wszystko miejsce to jest domem Ojca (zob. Łk 2,49). Dlatego też przybywający Jezus najpierw oczyszcza dom Ojca z tłumu sprzedających (Łk 19,45-46), a następnie głosi w nim Dobrą Nowinę tym, którzy przybyli do Jerozolimy na święto Paschy (Łk 20,1 – 21,38).

Podsumowując działalność Jezusa Autor Trzeciej Ewangelii stwierdzi: „Przez dzień nauczał Jezus w świątyni, wieczorem zaś wychodził i noce spędzał na górze zwanej Oliwną. A rano cały lud śpieszył do Niego, aby Go słuchać w świątyni” (Łk 21,37-28).

W teologicznym zamyśle św. Łukasza Świątynia Jerozolimska jest punktem centralnym i docelowym drogi Jezusa. Nauczanie zaś w świątyni jest ostatnim etapem całej publicznej działalności Mistrza z Nazaretu. Owo nauczanie to przede wszystkim dyskusje z arcykapłanami, nauczycielami Pism, przywódcami ludu i saduceuszami (Łk 19,45 – 21,4). Całość nauki Jezusa kończy się mową eschatologiczną (Łk 21,5-38), która kończy się zachętą do czujności: „Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 21,36).