Marta i Maria
Pan mówi do tych, którzy pragną Go słuchać.
Szacunek dla innych
Proszę też, bym umiał szanować innych ludzi. Ty Panie umiałeś szanować każdego. Proszę naucz mnie szanować każdego człowieka. Teraz zaś pragnę przepraszać Cię za tych, których raniłem – a może wciąż ranię. Przepraszam za tych, których poniżam.
IV. Kontemplatio – czas bycia sam na sam z Panem
Po lectio – po poznaniu słowa, po spojrzeniu na siebie – meditatio, po oratio – po modlitwie, następuje czas ciszy – bycie w ciszy z Bogiem.
Modlitwa na zakończenie medytacji
Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza,
za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody.
W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę.
Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić.
Tak błogosławię Cię w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje.
Dusza moja się syci niby sadłem i tłustością, radosnymi okrzykami warg moje usta Cię chwalą,
gdy wspominam Cię na moim posłaniu i myślę o Tobie podczas moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
do Ciebie lgnie moja dusza, prawica Twoja mnie wspiera.
(Ps 63,2-9)
[1] W Starym Testamencie Betania występuje pod skróconą nazwą Anania, w spisie osiedli zamieszkałych ponownie przez Żydów, którzy wrócili z niewoli (zob. Neh 11,32).
[2] Zob. J. Kudasiewicz, Dom Marty i Marii małym kościołem (Łk 10,38-42), „Warszawskie Studia Teologiczne” 10 (1997), s. 170.
[3] Zob. R. Laurentin, Jesus und die Frauen: eine verkannte Revolution?, „Concilium” 16(1980), s. 278.
[4] F. Mickiewicz, Ewangelia według świętego Łukasza. Rozdziały 1-11, s. 571.
[5] Zob. szerzej T. Jelonek, Kobieta i matka w Biblii i w Izraelu, „Analecta Cracoviensia” 36(2004) s. 151-162.
[6] Rzeczownik diakonia tak w dwudziele św. Łukasza jak i w listach Pawła częściej odnoszony jest do służby Bożej, polegającej na głoszeniu słowa, rozpowszechnianiu Ewangelii lub sprawowaniu funkcji religijnych w Kościele (zob. np. Dz 1,17.25; 6,4; 12,25; Rz 11,13; 1 Kor 12,5; 2 Kor 3,8).
[7] Warto zwrócić uwagę, iż Łukasz częściej niż inni ewangeliści używa rzeczownika oikos – dom. Dla Autora Trzeciej Ewangelii dom nie był tylko zwykłym mieszkaniem, ale miejscem, które miało szczególne znaczenie dla misji Jezusa i Jego uczniów oraz dla katechezy pierwotnego Kościoła. W domu Jezus nauczał otoczony słuchaczami, uczestniczył w ucztach i brał udział w rozmowach. W domu Mistrz z Nazaretu służył chorym i grzesznikom. W domu też posługiwano Jezusowi (Łk 7,36-44; 14,1-24; 19,5-9). Zob. J. Kudasiewicz, Dom Marty i Marii małym kościołem, s. 169.
[8] Zob. J. Bielaszewski, Teologiczna treść perykopy o Marii i Marcie (Łk 10,38-42), w: Studia z teologii św. Łukasza, red. F. Gryglewicz, Poznań-Warszawa-Lublin 1973, s. 162.
(pdf) |
