Każdy chrześcijanin winien sobie nieustannie stawiać fundamentalne pytanie: kim dla mnie jest Jezus Chrystus – odpowiedzią na nie jest codzienne życie, codzienne postępowanie.
IV. Kontemplatio – czas bycia sam na sam z Panem
Po lectio – po poznaniu słowa, po spojrzeniu na siebie – meditatio, po oratio – po modlitwie, następuje czas ciszy – bycie w ciszy z Bogiem.
Modlitwa na zakończenie medytacji
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie,
mówię Panu: «Tyś jest Panem moim; nie ma dla mnie dobra poza Tobą».
Ci, którzy idą za obcymi bogami, pomnażają swoje boleści.
Pan częścią dziedzictwa i kielicha mego: To właśnie Ty mój los zabezpieczasz.
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo nawet nocami upomina mnie serce.
Stawiam sobie zawsze Pana przed oczy,
nie zachwieję się, bo On jest po mojej prawicy.
Dlatego się cieszy moje serce, dusza się raduje,
a ciało moje będzie spoczywać z ufnością,
bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu
i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu.
Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie,
rozkosze na wieki po Twojej prawicy.
(Ps 16)
[1] Zob. szerzej. R. Wróbel, Uciszenie burzy. Perykopa o uciszeniu burzy (Mk 4,35-41) i jej zastosowanie w polskim przepowiadaniu posoborowym. Studium biblijno-homiletyczne, Kraków 1999; K. Bardski, Chrystus jako Zbawiciel w alegoryczno-symbolicznej interpretacji epizodu o uciszeniu burzy (Mt 8,23-27; Mk 35-5,1; Łk 8,22-26), „Verbum Vitae 1(202), s. 201-226); T. Hergesel, Jezus cudotwórca, Katowice 1987, s. 146-148; A. Paciorek, Ewangelia według świętego Mateusza. Rozdziały 1-12. Wstęp. Przekład z oryginału. Komentarz, Częstochowa 2004, s. 356-361; F. Mickiewicz, Komentarz do Ewangelii według świętego Łukasza. Rozdziały 1-11. Wstęp. Przekład z oryginału. Komentarz, Częstochowa 2010, s. 433-437.
[2] J. Flawiusz, Wojna żydowska, 3,516-518.
[3] Zob. szerzej: D. Baldi, W Ojczyźnie Chrystusa, Kraków-Asyż 1993, s. 298-299; J. Murphy-O’Connor, Przewodnik po Ziemi Świętej, Warszawa 1996, s. 272-273.
[4] Zob. P. Chryzolog, Sermo 21,1; PL 52,257B.
[5] Zob. K. Bardski, Chrystus jako Zbawiciel, s. 206.
[6] Również w tradycji św. Mateusza grecki czasownik egeiro – wstaję jest terminem nawiązującym do zmartwychwstania. Zob. I. Gargano, Lectio Divina. Wprowadzenie, Kraków 2001, s. 78-80.
[7] Zob. K. Bardski, Chrystus jako Zbawiciel, s. 208-226.
[8] Zob. Tertulian, De Baptismo 12,6; CCL 1,288; tł pol. PSP 5,145-147.
(pdf) |