Mając świadomość tak wielkiej różnorodności tekstów prorockich chcemy jednak porozmawiać dzisiaj o jednym zagadnieniu - wiara w pismach proroków. Co możemy powiedzieć na ten temat?

Oczywiście temat wiary jest mocno obecny w nauczaniu proroków, poruszany w różnych aspektach i kontekstach. Gdybyśmy jednak chcieli pokusić się o wyznaczenie jakiegoś wspólnego mianownika dla tematu wiary w księgach prorockich, to przede wszystkim trzeba widzieć tę kwestię w kontekście przymierza. Prorocy walczą o wiarę narodu rozumiejąc ją jako wierność przymierzu, które Bóg podarował swojemu ludowi.

Chodzi więc o wiarę jako postulat wynikający z przymierza. Gdy tak ujmujemy sprawę trzeba od razu dodać, że choć prorocy są pod wieloma względami wyjątkowi, to stanowią jedno z ogniw w długim łańcuchu tych, którzy przymierza strzegli i walczyli o wierność ludu. Tak zresztą ujmuje proroków tradycja biblijna. Widzimy to na przykład w księdze Mądrości Syracha, gdzie autor wymienia cały szereg biblijnych bohaterów troszczących się przez wieki o Bożą chwałę.

Właśnie pomiędzy postaciami historii biblijnej  - od Henocha przez Abrahama, Mojżesza, Jozuego, Dawida, aż do arcykapłana Szymona, umieszczeni są prorocy. Jest mowa o czterech z nich. Najpierw są to Eliasz i Elizeusz, a więc dwaj mężowie Boży, którzy walczyli o czystość wiary w królestwie Izraela w IX i na początku VIII w. przed Chr. Pozostali dwaj, to Izajasz i Ezechiel, a więc ci, którzy pozostawili po sobie prorockie pisma.