Już na pierwszy rzut oka widać, że wiara jest niezwykle ważna w Ewangelii św. Marka. Dlaczego?

Można powiedzieć, że jeszcze w XX wieku Ewangelię św. Marka traktowano w sposób lekceważący.[3] Jednak w ostatnich dziesiątkach latach sytuacja uległa zmianie. Stwierdzono, że posiada ona niezwykłą wartość nie tylko ze względu na bardzo stary materiał, jaki się w niej znajduje, ale także ze względu na jej budowę, która służy jako środek do przekazania niezwykłe głębokich myśli, czyli prawd religijnych.

Uważny jej czytelnik natychmiast dostrzega to, że wypowiedzi Jezusa pojawiają się w niej dosyć często, ale zwykle są bardzo krótkie. Ewangelista rozwija natomiast opisy. Przedstawia Jezusa posługując się przede wszystkim wydarzeniami i tylko przy tej okazji włącza przemówienia.

Już w pierwszym wierszu zapowiada i określa cel: „Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym” (Mk 1,1). Pisze dzieło, które jest skoncentrowane na Jezusie, Synu Bożym. Inaczej mówiąc, pragnie odsłonić Jego tajemnicę. Pozornie może się wydawać, że nie czyni zbyt wiele. Oceniamy tak surowo jego dzieło z naszego punktu widzenia, tj. zakładając wiarę w bóstwo Jezusa. Ewangelista postępuje jednak jak dobry dydaktyk. Zdaje sobie sprawę z tego, że zanim człowiek zacznie się zastanawiać nad znaczeniem nauki kogoś wybitnego i zanim przyjmie ją jako drogowskaz życia, musi najpierw zaakceptować autorytet tego, kto mówi. Zanim zaczniemy komuś mówić o wskazaniach Mistrza z Nazaretu, musimy najpierw powiedzieć, kim On jest. W tym tkwi źródło wielu nieporozumień. Ktoś bowiem pyta: dlaczego Jezus nakazuje mi kochać nieprzyjaciół? Dlaczego nie dopuszcza rozwodu? W tym zawarte jest ukryte następne pytanie: jakim prawem to czyni? Możemy szukać tysięcy uzasadnień, odwołując się nawet do dobra społecznego. We wszystkich jednak przypadkach słuchacz może powiedzieć „ale” i przytoczyć wiele argumentów przeciwnych. Tymczasem najważniejszy jest jeden argument, a wszystkie inne są tylko próbą jego uzasadnienia: powinienem przyjąć nakaz miłości nieprzyjaciół czy zakaz rozwodów, gdyż domaga się tego ode mnie Mistrz z Nazaretu, który jest Bogiem. Jeżeli godzę się na to stwierdzenie, wtedy znikają wszystkie trudności. Powinienem przyjąć taki lub inny nakaz lub zakaz Jezusa, gdyż On ma prawo mi rozkazywać, ponieważ jest Bogiem.

W związku z tym Ewangelista udowadnia, że Mistrz z Nazaretu posiada nadludzką godność i wielkość. Świadczą o tym Jego wielkie czyny. Z niezwykłą skrupulatnością św. Marek opisuje cuda. Uderza, że gromadzi ich ogromną ilość. Czyni to, gdyż są one znakami królestwa Bożego, a więc także znakami triumfu nad królestwem szatana, a ponadto świadczą o mesjańskiej godności Jezusa i o boskiej Jego mocy. Ewangelista zaprasza czytelnika, aby wraz z uczniami, powoli zaczął odkrywać tajemnicę Chrystusa.[4] Jego cuda wywołują zdziwienie i szacunek, a ich następstwem jest wiara. Rodzi się ona wtedy, gdy moc nadnaturalna zaskakuje człowieka i zmusza do podjęcia decyzji.[5]