Bóg Jezusa Chrystusa - Ojciec
W Nowym Testamencie, dzięki objawieniu Jezusa Chrystusa, określenie Boga słowem „Ojciec” nabiera wyjątkowego i z niczym nieporównywalnego znaczenia.
Jaka jest relacja kluczowych dla objawienia Jezusa Chrystusa określeń: Bóg i Ojciec?
Walter Kasper wyjaśnia, że „pisma nowotestamentowe są wiernym echem Jezusowego orędzia o Ojcu. U Pawła Bóg (θεóς) i ojciec (πατήρ) są ze sobą nierozerwalnie złączeni. Na początku w nagłówkach pozdrowień i zakończeniu w życzeniach błogosławieństwa listów Pawłowych zawsze mówi się o «Bogu i naszym Ojcu» lub o «Bogu i Ojcu naszego Pana Jezusa Chrystusa» (1 Tes 1,1; Ga 1,3; 1 Kor 1,3; 2 Kor 1,2; Rz 1,7; Flp 1,2 i w innych miejscach)”[7]. Zauważamy z łatwością, że „kiedy chrześcijanie mówią «Bóg», to myślą o Ojcu Jezusa. Słowo «Bóg» stało się synonimem określenia «Ojciec Jezusa Chrystusa»”[8]. Św. Jan ewangelista pisze, że dzieło Jezusa polega na objawieniu imienia Boga. Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus modli się: „Objawiłem im Twoje imię” (J 17,26). A tym imieniem Boga, które Jezus objawił jest słowo „Ojciec”.
Znajduje to wyraz w naszej modlitwie. Błogosławimy Boga, który jest Ojcem naszego Pana, Jezusa Chrystusa (por. 1 P 1,3), a także – aczkolwiek w innym sensie – także naszym Ojcem. Codziennie przecież modlimy się do Boga „Ojcze nasz”, a więc powtarzając modlitwę, której nauczył nas Jego Syn. „W swojej modlitwie – pisze jeden ze współczesnych teologów – Izraelici błogosławili Boga za Jego majestat i za Jego ingerencje na rzecz tego ludu. Wymawiając imię Przedwiecznego, zawsze dodawali: «niech będzie błogosławiony!» Stosując się do swej nowej wiary, uczniowie Jezusa nadal mieli zwyczaj błogosławić tego samego Boga, dodając jednak pewien nieoczekiwany motyw, niegdyś nieznany, który ideę Boga poddawał całkowitej odnowie: «Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa» (1 P 1,3)”[9].
Polecana literatura:
Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 232-242.
F.-X. Durrwell, Ojciec. Bóg w swoim misterium, Kielce 2000.
W. Kasper, Bóg Jezusa Chrystusa, Wrocław 1996.
J. Ratzinger, Bóg Jezusa Chrystusa, Kraków 1995.
[1] J. Ratzinger, Der Gott Jesu Christi. Betrachtungen über den Dreieinigen Gott, München 1976; W. Kasper, Der Gott Jesu Christi, Meinz 1982. Dla wyjaśnienia warto dodać, że przyjęcie czegoś na podstawie autorytetu kogoś innego nie polega na wyrzeczeniu się rozumu i ślepym posłuszeństwie, lecz na poznaniu i uznaniu, że ktoś inny przewyższa nas we wnikliwości spojrzenia i dlatego zasługuje na pierwszeństwo w stosunku do naszego własnego osądu (por. H. Waldenfels, O Bogu, Jezusie Chrystusie i Kościele – dzisiaj. Teologia fundamentalna w kontekście czasów obecnych, Katowice 1993, s. 464).
[2] W. Kasper, Bóg Jezusa Chrystusa, Wrocław 1996, s. 171.
[3] Por. tamże, s. 171, 176n.
[4] Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 238.
[5] Tamże, nr 240.
[6] Por. J. Ratzinger, Bóg Jezusa Chrystusa, Kraków 1995, s. 39.
[7] W. Kasper, Bóg Jezusa Chrystusa, dz. cyt., s. 183.
[8] F.-X. Durrwell, Ojciec. Bóg w swoim misterium, Kielce 2000, s. 12.
[9] Tamże, s. 15.
