Starożytny człowiek żyjący na Bliskim Wschodzie miał mocne doświadczenie znaczenia ojca w społeczności rodzinnej.
Kolejny temat z cyklu, w którym odkrywamy różne oblicza biblijnej wiary w Boga Ojca. Dzisiejszy temat to „Bóg Ojciec w pismach prorockich”. Pisma prorockie to ogromna i bardzo różnorodna część Starego Testamentu. Jak więc możemy syntetycznie przedstawić zawarty w nich obraz Boga, który objawia się jako Ojciec?
Żeby dobrze ująć specyfikę nauczania proroków w tym temacie musimy to nauczanie przedstawić najpierw na szerszym tle. Po pierwsze trzeba wskazać, że samo pojęcie ojcostwa odnoszone do Boga nie pojawiło się znikąd, ale ma swoje analogie w doświadczeniu osobistym i wspólnotowym narodu wybranego oraz w religijnych koncepcjach ludów, z którymi Izrael sąsiadował. Po drugie, obraz Boga ukazywanego przez proroków jako Ojca pojawił się w narodzie wybranym w określonym kontekście. Była to sytuacja, w której prorocy będący stróżami przymierza pomiędzy Jahwe a Izraelem ukazują ludowi ojcostwo Boga jako lekarstwo na zbyt płytkie pojmowanie przymierza. Spośród proroków najważniejszymi w tym kontekście byli Ozeasz i Jeremiasz.