Starożytny człowiek żyjący na Bliskim Wschodzie miał mocne doświadczenie znaczenia ojca w społeczności rodzinnej.
A więc obraz Boga Ojca wiążą prorocy z wszystkimi przejawami Bożej miłości i opieki nad Izraelem.
Powiedziano nawet, że w obrazie „Ojciec – syn” znajduje się początek historycznej egzystencji Izraela jako narodu wybranego. Ojcostwo opiera się na dwu darach: wyborze i przymierzu. Jahwe jest Ojcem Izraela, ponieważ dał początek jego egzystencji narodowej. Jednocześnie ojcostwo Boże, podobnie jak przymierze, stawia Izraelowi pewne zadania, szczególnie zadanie wierności i świętości[9].
[1] P. Ternant, Ojcowie-Ojciec, w: Słownik teologii biblijnej, red. X. Leon-Dufour, Poznań 1994, s. 620.
[2] Por. J. A. Dearman, Semici, w: Encyklopedia biblijna, red. P. J. Achtemeier, Warszawa 1999, s. 1097.
[3] P. Ternant, Ojcowie-Ojciec, s. 623.
[4] J. Kudasiewicz, Poznawanie Boga Ojca. Szkice z teologii biblijnej, Kielce 2000, s. 253.
[5] J. Kudasiewicz, Poznawanie Boga Ojca, s. 255.
[6] Por. D. J. McCarthy, R. Murphy, Księga Ozeasza, w: Katolicki komentarz biblijny, red. R. E. Brown, J. Fitzmyer, R. E. Murphy, red. pol. W. Chrostowski, Warszawa 2001, s. 813.
[7] J. Kudasiewicz, Poznawanie Boga Ojca, s. 258-259.
[8] C. Stuhlmueller, Księga Izajasza, w: Katolicki Komentarz Biblijny, red. R. E. Brown, J. Fitzmyer, R. E. Murphy, red. pol. W. Chrostowski, Warszawa 2001, s. 673-674.
[9] J. Kudasiewicz, Poznawanie Boga Ojca, s. 259-260.