Abba - Ojciec

Paweł pragnie, aby czytelnicy listu – również i Żydzi – uznali, iż Abraham jest „ojcem nas wszystkich” (Rz 4,16). Zarówno bowiem Żydzi, jak i poganie są jego dziedzicami poprzez obietnicę złożoną Abrahamowi i jego potomkom (Rz 4,13), a nie dlatego, że Żydzi wywodzą się od Abrahama „z krwi”. Zatem członkiem rodziny Abrahama można stać się tylko poprzez łaskę (Rz 4,16). Paweł wyraźnie podkreśla, iż obietnica, jaką otrzymał Abraham i jaką mieli odziedziczyć jego potomkowie nie wywodziła się z prawa, ale ze sprawiedliwej wiary (Rz 4,13), z wiary i zaufania w obietnicę, którą złożył Bóg. W ten sposób Paweł nadał Żydom i poganom równy status przed Bogiem zakładając, iż wszyscy którzy ufają obietnicom Boga są prawdziwymi potomkami Abrahama. Bóg zaś jest wierny swym obietnicom. Potwierdza to fakt wskrzeszenia Jezusa Chrystusa, który „został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia” (Rz 4,25). Fakt, iż obietnica ta została wypełniona w Chrystusie świadczy o wierności Boga, który daje zmarłym życie.

To bowiem ojciec daje życie. Stąd właśnie Pawłowe stwierdzenie, iż „Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6,4). Prawda o Ojcu dającym życie leży u podstaw Pawłowej argumentacji o Abrahamie. Paweł ukazuje bowiem Boga jako tego, który „daje życie” i „powołuje do istnienia rzeczy, które nie istnieją” (Rz 4,17). Życiodajna moc Boga objawiła się i sprawiła życie w Abrahamie, którego ciało „było jak martwe” (Rz 4,19), a został on ojcem Izaaka i następnie „wielu narodów”, oraz we wskrzeszeniu Jezusa. Zatem Abraham „jest ojcem nas wszystkich” (Rz 4,16),  „ojcem wielu narodów” (Rz 4,17), gdyż dał życie synowi, a poprzez niego wielu potomkom. Tak też Bóg jest Ojcem Jezusa Chrystusa, którego wskrzesił i dzięki któremu wierzący „wkraczają w nowe życie” (Rz 6,4; 10,9).

Określając Boga mianem Ojca, Paweł ukazał jednocześnie życiodajną moc Boga i sposób, w jaki wierzący mogą dostrzec zapowiedź swojego losu w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, ostatniego potomka obietnicy złożonej Abrahamowi. Takie wskazania jeszcze wyraźniej kreśli Paweł w ósmym rozdziale Listu do Rzymian.