Apostoł Paweł u bram Damaszku uwierzył, że Jezus Chrystus jest Panem.
Paweł pisze również o wykupieniu człowieka spod niewoli Prawa, które to Prawo nazywa wychowawcą. Sprawcą tego wykupienia jest Syn Boży. Ponownie zatem pojawia się w nauce Apostoła Pawła odniesienie do Boga Ojca i Jego Syna Jezusa Chrystusa.
W kontekście polemiki z Prawem Starego Przymierza Paweł dwukrotnie pisze o synostwie Bożym Jezusa (Ga 4,4.6). Bóg, stwierdza Paweł, gdy nadeszła pełnia czasu „zesłał Syna swego zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo” (Ga 4,4-5). A zatem Syn Boży, który został zrodzony z niewiasty, dokonał wykupienia tych, którzy byli podlegli Prawu. Przekaz ten przypomina fragment z przesłania do Rzymian gdzie autor listu przekazuje prawdę o Bogu, który zesłał Syna w celu usunięcia grzechu (Rz 8,3). Bóg ustalił czas kiedy należy posłać swojego Syna na świat. Uczynił to, by dzięki Jego ofierze uwolnić ludzkość z mocy Prawa.
Warto zwrócić uwagę, iż Paweł wskazuje na ziemskie uwarunkowania Syna Bożego. Zostaje On zrodzony z niewiasty, zrodzony pod Prawem. Zapewne Paweł mógł znać imię matki Jezusa, Maryi. W tekście tym jednak Paweł koncentruje się na kwestii Ojcostwa Bożego. Jezus jest Synem Bożym, który wykupił tych, którzy byli podlegli Prawu.