Przekaz o faryzeuszu i celniku Jezus kieruje do tych, którzy byli dufni w sobie.
III. Oratio – zwrócenie się do Boga
To, co poznałem w sobie, w konfrontacji ze słowem Bożym, co poznałem w czasie dwóch pierwszych kroków, teraz omawiam z Bogiem. Może to być czas przeproszenia, podziękowania, prośby.
Czas modlitwy i rozmowy z Panem.
Czas, by stanąć przed Panem by przepraszać, dziękować, by prosić...
IV. Kontemplatio – czas bycia sam na sam z Panem
Po lectio – po poznaniu słowa, po spojrzeniu na siebie – meditatio, po oratio – po modlitwie, następuje czas ciszy – bycie w ciszy z Bogiem.
Modlitwa na zakończenie medytacji
„Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rz 8,35.38-39).
[1] Kolejny władca, to Herod Antypas, który otrzymał Galileę i Pereę również jako tetrarcha (od 4 r. przed Chr. do 39 r. po Chr.). Ostatnim z synów był Filip (od 4 r. przed Chr. do 43 r. po Chr.) który jako tetrarcha objął rządy nad Betaneą, Trachonitydą i Auranitydą. Zob. szerzej P. Łabuda, Apostoł Paweł. Trzynasty Apostoł, Tarnów 2015, s. 12-16.
[2] Piątym z kolei prokuratorem Judei, Samarii i Idumei był Poncjusz Piłat, którego rządy mogły trwać około 12 lat (26-36 r. po Chr.). Zapisał się on jako okrutny i bezwzględny władca.
[3] J. Flawiusz, Wojna Żydowska, t. II, Warszawa 2001, s. 118.
[4] Colonia Aelia Capitolina, zaś od końca II wieku Aelia Capitolina Commodiana Pia Felix. Nazwa Aelia pochodziła od imienia cesarza – Aelius. Drugi człon nazwy – Capitolina, podkreślał poświęcenie miasta Jowiszowi Kapitolińskiemu. Zmieniona została także nazwa prowincji – z Judea na Syria Palestina.
[5] Z arcykapłanów, którzy w życiu Jezusa odegrali ważną rolę, trzeba wspomnieć dwóch: Annasza (6-15 r. po Chr.) i Józefa Kajfasza (18-36 r. po Chr.).
[6] Inne posty zostały wprowadzone później jako upamiętnienie klęsk narodowych – zdobycie i zburzenie Jerozolimy przez wojska Nabuchodonozora (Za 8,19).
[7] W Didache (8,1) jest zachęta do poszczenia dwa razy w tygodniu, ale wskazane są inne dni – środa i piątek – niektórzy uważają, iż powodem tego jest wskazanie: „by nie pościć w te same dni co hipokryci, tj. Żydzi”. W. Rakocy, Faryzeusz i celnik, s. 301.
[8] Zob. szerzej W. Rakocy, Faryzeusz i celnik w świątyni (Łk 18,9-14), w: Słowo Twoje jest Prawdą, red. W. Chrostowski, Warszawa 2000, s. 299-303.
[9] Zob. W. Rakocy, Finanse i prace publiczne, w: Życie społeczne w Biblii, red. G. Witaszek, Lublin 1997, s. 127.
[10] Paweł również w innych fragmentach listów pisze o swoich cnotach i zasługach przed Bogiem (zob. 1Kor 4,4; 2Kor 12,1-11; Ga 1,14; Flp 3,4-12).
(pdf) |