Starochrześcijański, przed-Janowy hymn głosi także dramat ludzi, którzy odrzucają Boga. Czytamy w hymnie, iż Słowo „Przyszło do swojej własności, ale swoi Go nie przyjęli.”

Przyjście na świat Słowa jest w przed-Janowym hymnie wydarzeniem szczególnym. Prawda o wcieleniu łączy się z podkreśleniem wcześniejszej, nieustannej obecności Słowa w świecie. Podkreślając ten fakt, autor wskazuje również, iż świat zaistniał dzięki Temu Słowu. Świat jednak nie poznał Słowa. Podkreślone zostaje nieprzyjęcie Słowa. Świat ten był Jego własnością, a ludzie Jego ludźmi[19]. Mim to przychodzące Słowo zostało odrzucone (J 1,10), nie przyjęli Go (J 1,11).

W przesłaniu wieszczącym odrzucenie przychodzącego Słowa ( J 1,10-11) można wskazać dwie zasadnicze myśli. Twórcze, dynamiczne Słowo Boga stworzyło świat, było źródłem porządku i harmonii w świecie. Szczególnym dziełem Słowa Boga było stworzenie człowieka. Ludzie mogli rozpoznać Słowo, gdyż było Ono dostrzegalne i poznawalne w całym Wszechświecie (zob. Rz 1,19-20). Stąd też komentatorzy podkreślają, iż „nawet gdyby Jezus Chrystus nie przyszedł na świat w postaci cielesnej, to i tak można było zawsze widzieć działające w świecie Boże Słowo, Bożego Logosu, Boży Rozum w działaniu Ale niestety, chociaż to działanie zawsze było jawne, ludzie nigdy Go nie poznali”[20]. Drugą kwestią którą wskazuje autor starochrześcijańskiego hymnu, jest podkreślenie, iż to Słowo przyszło do swojego domu, do swojej własności[21], ale „swoi Go nie przyjęli” (J 1,11). Znamienne jest, że Chrystus przyszedł do narodu, który powinien Go przyjąć – jak króla przybywającego do swojego kraju. Tymczasem On, został odrzucony.

Świat nie poznał Słowa nie tylko w znaczeniu intelektualnym. Brak poznania i przyjęcia oznacza brak osobistego zaangażowania się, zakładającego uznanie i aprobatę poznawanego. Człowiek „zna” Boga, okazując Mu ufność, posłuszeństwo i cześć (zob. Jr 22,15-16; Łk 19,42-44). W tradycji mądrościowe poznać Boga, to znaczy wypełniać nakazy Prawa i mądrości (Mdr 9,9-18). Dla uczniów zaś Chrystusa poznać, oznacza miłować i uwierzyć, ze wszystkimi tego konsekwencjami religijnymi  i praktycznymi.