Nieurodzajny figowiec (Łk 13,1-9)

Miłosierny Ogrodnik

Odpowiedź ogrodnika, który prosi, by pozostawić figowiec na jeszcze jeden rok, okopać go i obłożyć nawozem, jest jak na owe czasy zupełnie niezwyczajna. O takich bowiem zabiegach nie ma mowy nigdzie w Piśmie Świętym. Przypowieść zatem Jezusa wprowadza niezwykłe novum. Prośba ogrodnika jest niezwykła – płynie z Ewangelii Jezusa. Jezus bowiem uczy, iż Bóg jest dobry i cierpliwy. Bóg jest miłosierny.

Wraz z przyjściem Jezusa czas oczekiwania właściwie się skończył, a sąd już się dokonał. Bóg jednak udziela człowiekowi „jeszcze jednego roku” i ofiaruje mu swoją ostatnią i ostateczną przysługę, ażeby wydał owoce i nie musiał być wycięty. Bóg nie cieszy się ze zniszczenia, lecz z nawrócenia (Ez 18,23-32; 33,11). Jest to jedyny motyw teologiczny, dzięki któremu drzewo jeszcze nie jest wycięte, mimo że siekiera jest już do korzenia przyłożona (Łk 3,9). Trzy lata życia publicznego Jezusa stanowią czas dostateczny. Brak jednak jest owoców. Jezus jednak zamiast osądzić i ukarać, ofiaruje przebaczenie. Wszystkie dalsze lata są tym „jeszcze rokiem”, który się przedłuża, aby poprzez przepowiadanie Ewangelii dać tę samą możliwość także następnym pokoleniom.