Jezus gładzi grzech świata

Jest to nawiązanie do wypowiedzi Jana Chrzciciela, który zobaczył nadchodzącego Jezusa i stwierdził: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1,29). Gotowi jesteśmy upierać się, że chodzi o grzechy a nie o jeden grzech. Dlaczego Jezus miałby gładzić tylko jeden grzech? A jednak w tekście Ewangelii św. Jana jest mowa o grzechu w liczbie pojedynczej. O jaki grzech chodzi?

Najpierw zwróćmy uwagę na Janowy sposób opisywania wydarzeń. Kiedy Ewangelista pragnie zwrócić uwagę na niezwykle ważną prawdę, stosuje podwójny środek. Albo Jezus rozpoczyna wypowiedź od podwójnego: „zaprawdę, zaprawdę”, albo w opisie stosuje tzw. formułę albo schemat objawienia. Pierwszy wypadek zachodzi często w trzecim rozdziale Ewangelii św. Jana. Jezus, podkreślając konieczność chrztu, stwierdza: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego” (J 3,5).

Drugim środkiem literackim, podkreślającym wagę wydarzenia lub wypowiedzi, jest tzw. formuła albo schemat objawienia. Zbudowana jest w następujący sposób: 1) jakiś wysłaniec Boga widzi kogoś; 2) mówi o nim; 3) oświadczenie zaczyna słowem oto; 4) ukazuje czy raczej objawia jakąś nieznaną funkcję albo tytuł tej osoby (inne przykłady J 1,35-37.47-51; 19,24-27; por. także 1 Sm 9,17). Słowo widzieć ma w tej formule czy schemacie znaczenie prorockie. Chodzi o widzenie dogłębne, przenikające to, co zewnętrzne, materialne, fizyczne.