Panny mądre i głupie (Mt 25,1-13)

Problemem jednak dla wspólnoty pierwotnego Kościoła było opóźnianie się tego czasu. Mijały kolejne lata, zaczęli odchodzić świadkowie życia, nauki, wydarzeń pasyjnych Jezusa. Nastawał trudny czas prześladowań, Chrystus zaś nie powracał, nie nadchodził. W szczególnie w trudnej sytuacji była wspólnota Kościoła jerozolimskiego, którą dotknął głód, brak środków do codziennego życia. Stąd też w Ewangelii wg św. Mateusza można znaleźć zachętę do wytrwałości i czujności.

Przypowieść o pannach mądrych i głupich jest drugą spośród trzech poświęconych kwestii opóźniania się czasu paruzji (pierwszą jest przypowieść o wiernym i niewiernym słudze – Mt 24,45-51; trzecią zaś przypowieść talentach – Mt 25,14-30). Mateusz podkreśla całkowitą pewność nadejścia Pana. Paruzja nadejdzie nieoczekiwanie, dlatego niezbędne jest czuwanie i gotowość. Intencją Mateusza jest pouczyć o paruzji oraz o tym, jak się do niej przygotować.