Duch Święty w Ewangelii św. Jana.
Co to znaczy, że Bóg odpuszcza grzechy?
Odpuszczenie grzechów daje zbawienie. W świetle Pisma Świętego nie ulega to wątpliwości. Zaraz na początku Biblii jest mowa o tym, że człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Przez całe wieki zastanawiano się nad sensem tych tajemniczych słów i dochodzono do bardzo różnych wniosków. Jedni mówili, że tym, dzięki czemu człowiek jest podobny do Boga, jest rozum. Inni twierdzili, że człowiek jest obrazem Boga przez swoją wolność. Jeszcze inni sądzili, że tym, co istotnie odróżnia nas od bytów niższych i upodabnia do Boga, jest miłość, wspaniały dar czynienia dobra. Mówiono też o nieśmiertelności oraz zdolności czynienia sobie ziemi poddaną. Wszystkie te wypowiedzi są tylko w części prawdziwe. Najdokładniej sens tych słów wyjaśnił Jezus. Stwierdził, że zostaliśmy powołani, aby być synami Bożymi, uczestnikami Bożej natury. Grzech nie tylko powstrzymał proces upodabniania się do Boga, ale zniekształcił a nawet zniszczył samo podobieństwo do Boga, jakie zostało w nas wszczepione przez stworzenie. Dlatego Chrystus ogłosił Dobrą Nowinę o odpuszczeniu grzechów. Światu, pogrążonemu jeszcze w ciemnościach grzechu, przekazał Radosną Nowinę o zbawieniu. Odpuszczenie grzechów zmienia naszą sytuację grzeszników i przywraca utracone podobieństwo do Boga. Dlatego Chrystus dał Kościołowi Ducha Świętego, by mógł odpuszczać grzechy. Żadna bowiem ludzka moc nie jest w stanie przywrócić nam utraconego obrazu Boga.