"Gdy nadszedł w końcu dzień Pięćdziesiątnicy…" (Dz 2,1)

Do wrażeń słuchowych dołączyły się wrażenia wzrokowe: było to zjawisko świetlne zbliżone do ognia.

Zadaniem ognia jest oczyszczać, rozgrzewać i oświecać. W tradycji biblijnej ogień posiada dwa podstawowe i różne znaczenia: oczyszcza i wypala grzechy oraz jest znakiem miłości (Iz 4,4; 6,6-7; Ml 3,2-3). Dlatego właśnie Mojżesz oglądał krzak palący się dziwnym ogniem, a z niego przemawiał Bóg. Ogień jest znakiem oczyszczenia, uświęcenia, dokonanego przez Boga (Ez 1,13; Iz 4,4). W wielkiej wizji Izajasza (6,6) anioł bierze z ołtarza rozżarzony kamyk i oczyszcza nim wargi proroka, mającego głosić słowa Boga. Poza tym ogień symbolizuje skuteczność słowa Bożego (Jr 23,29; Syr 48,1), a także żarliwą miłość (Pnp 8,6-7). Jan Chrzciciel głosił, że Mesjasz będzie chrzcił „Duchem Świętym i ogniem” (Łk 3,16; Mt 3,11). Tu już znak ognia jest wyraźnie złączony z Duchem Świętym. Słowa Jana Chrzciciela przypominają to, co wydarzyło się w Wieczerniku.

Św. Łukasz pisze: „Ukazały się im też języki jakby z ognia”. Zaznacza zatem, że nie był to ogień, ale zjawisko przypominające ogień.

Precyzuje, że języki były tylko podobne do ognia. Apostołowie byli świadkami zjawiska nadprzyrodzonego (por. Łk 1,11; 22,43; 24,34; Dz 7,2.30.35; 9,17), a przybiera ono postać języków ognistych. Słowo greckie glossa jest nie tylko określeniem organu. Oznacza także przedmiot, który swym kształtem przypomina język. Z dalszej części opisu wynika, że autor pragnie niewątpliwie zestawić zjawisko „języków jakby z ognia” z „darem języków”.