Ostatnie dni w Galilei

Przypowieść o nielitościwym dłużniku, wraz z poprzedzającym ją pytaniem Piotra, kończy działalność Jezusa w Galilei. Dopełnił się Jego czas. Mistrz wyrusza ku Judei, wyrusza do Jerozolimy, gdzie wszystko ma się dokonać. Jerozolima – miejsce męki, śmierci, a po trzech dniach zmartwychwstania Pana. Jezus powie: „Ja się na to narodziłem” (J 18,37).

Jezus bowiem „istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej”. (Flp 2,6-8). Ten dar Jezusa z samego siebie sprawił, iż „Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,9-11).

I warto jeszcze dalej posłuchać Apostoła Pawła, który po ukazaniu ofiary Jezusa, po ukazaniu Jego niezwykłego wywyższenia zachęca adresatów: „umiłowani moi, skoro zawsze byliście posłuszni, zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, gdy mnie nie ma. Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą. Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego. Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie. Trzymajcie się mocno Słowa Życia, abym mógł być dumny w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem.” (Flp 2,12-16). Stojący w obliczu niebezpieczeństwa śmierci Apostoł Paweł kreśląc osobę Jezusa, który ofiarował się za nas i który został wyniesiony do chwały nieba, zachęca adresatów do właściwej postawy, do postępowania zgodnie z wolą Bożą.

Również kończąca nauczanie Jezusa w Galilei przypowieść „o nielitościwym dłużniku” jest zachętą dla słuchaczy do właściwej postawy, do postępowania zgodnie z wolą Bożą. Przypowieść ta jest odpowiedzią Jezusa na pytanie Piotra: „Panie Ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie?” (Mt 18,21).