Refleksja nad nauczaniem pneumatologicznym św. Jana Pawła II.
Cześć Druga cyklu omawia wydarzenie Pięćdziesiątnicy. W wydarzeniu Pięćdziesiątnicy wspólnocie pierwotnego Kościoła objawia się Bóg analogicznie do objawienia na Synaju. Widać to w trzech elementach mających znaczenie symboliczne: uderzeniu gwałtownego wichru, językach ognia i darze mówienia językami (Jan Paweł II, Katecheza 8, Pięćdziesiątnica: szczyt samoobjawienia się Boga). W Wieczerniku rozpoczyna się historia nowego Ludu Bożego czyli Kościoła, który otrzymuje od Boga misję dotarcia do wszystkich ludzi i narodów. W tym celu otrzymuje dar języków. Duch Święty jest dawcą nowego życia, które jest życiem dzieci Bożych. To nowe życie Kościół otrzymuje od Boga i będzie je mógł w sakramencie Chrztu przekazywać je wszystkim, którzy uwierzą. To nowe życie – owoc zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa będzie umacniane i rozwijane dzięki sakramentom, a szczególnie dzięki Eucharystii.
W trzeciej części opierając się głównie na świadectwie Dziejów Apostolskich papież ukazał dynamikę i różnorodne działalnie Ducha Świętego w pierwotnym Kościele. W kolejnych częściach cyklu katechetycznego Jan Paweł II dokonuje przeglądu i analizy świadectw Starego i Nowego Testamentu o Duchu Świętym. Wiele uwagi katechezy papieskie poświęcają na ukazanie obecności Ducha Świętego w życiu Jezusa (część V). W części szóstej Duch Święty ukazany jest jako trzecia osoba Trójcy Świętej pochodząca od Ojca i Syna i będącego miłością Ojca i Syna. To właśnie Osoba jest Darem obiecanym i ofiarowanym Apostołom i Kościołowi. Nie istnieje Kościół bez Jezusa Chrystusa i nie istnieje Kościół bez Ducha Świętego. To Duch Święty jest sprawcą jedności, świętości, powszechności i apostolskości Kościoła. Duch Święty obdarowuje Kościół darami i charyzmatami. On także sprawia, że w Kościele strzeżona jest i wyjaśniana bez błędów prawda objawiona. On sprawia, że przekazywane jest życie Boże w sakramentach (część VII katechez).
W części szóstej papież ofiaruje słuchaczom swego rodzaju przewodnik po bogactwie życia duchowego człowieka i ukazuje to życie jako owoc współpracy z Duchem Świętym, który zamieszkując w duszy człowieka jak w świątyni ubogaca człowieka swoimi darami.