Odkrywając tajemnicę Kościoła w Starym Testamencie

Powołanie Abrahama, któremu Bóg obiecuje, że stanie się ojcem wielkiego narodu stanowi początek przygotowywania „ludu Bożego”, który, jak już wiemy, jest podstawową starotestamentową figurą Kościoła w Starym Testamencie. Czy zatem idea „ludu Bożego” ma swoje dalsze rozwinięcie w starotestamentowych pismach?

Sobór Watykański II w Konstytucji dogmatycznej o Kościele naucza, że: „w każdym wprawdzie czasie i w każdym narodzie miły jest Bogu, ktokolwiek się Go lęka i postępuje sprawiedliwie (por. Dz 10,35); podobało się jednak Bogu uświęcać i zbawiać ludzi nie pojedynczo, z wykluczeniem wszelkiej wzajemnej między nimi więzi, lecz uczynić z nich lud, który by Go poznawał w prawdzie i zbożnie Mu służył. Przeto wybrał sobie Bóg na lud naród izraelski, z którym zawarł przymierze i który stopniowo pouczał, siebie i zamiary woli swojej objawiając w jego dziejach i uświęcając Go dla siebie” („Lumen Gentium” 9). Katechizm Kościoła Katolickiego podkreśla, że wybranie Izraela jako ludu Bożego, mającego być znakiem przyszłego zjednoczenia wszystkich narodów (Iz 2,2-5; Mi 4,1-4), stanowi bezpośrednie przygotowanie Kościoła w Starym Testamencie (KKK 762). Bóg objawiając Mojżeszowi swoje imię – „JESTEM, KTÓRY JESTEM” (Wj 3,14) – oznajmia, że jest Bogiem rzeczywiście obecnym w ludzkim życiu i pragnie być z człowiekiem, nawiązać z nim osobowy kontakt. W ten sposób Mojżesz dowiaduje się, że najgłębszą istotą Boga jest Jego nieustanna obecność – „Jestem z Tobą” (Wj 3,12). Stąd też obietnica i zobowiązanie wpisane w Boże imię wybrzmiewa wyraźnie w słowach: „I wezmę sobie was za mój lud, i będę wam Bogiem” (Wj 6,7). Zgodnie z tym Bożym zobowiązaniem Izrael rozumie siebie jako lud Boży (hebr. ʽām ʼǎdōnāj [Jhwh]), który Bóg wybrał sobie na własność, wyodrębniając ze wszystkich narodów (Wj 19,4-7; Pwt 4; 7,6-12; 32,8-15). Warto w tym miejscu nadmienić, że Boże odwołanie się do patriarchów Izraela – Abrahama, Izaaka, Jakuba (Wj 3,6.15) – w czasie objawienia się Boga w płonącym krzewie Mojżeszowi oznacza, że już wtedy Izraelici byli ludem Bożym.