W jakim sensie „Świątynia Pańska” jest figurą „Kościoła”?

Znamienną transpozycję Świątyni Jerozolimskiej podkreślił sam Jezus: „Jego Ciało” jest prawdziwą „Świątynią” (J 2,13-22). W momencie wcielenia Jezus Chrystus stał się Świątynią: Nową – „nie ręką ludzką uczynioną” – i Prawdziwą – w której „słowo zamieszkało pośród nas” (J 1,14).

Domagającym się od Niego znaku przy wypędzaniu przekupniów ze Świątyni Jerozolimskiej, która miała być „Domem Modlitwy dla wszystkich narodów” (Mt 21,13; por. Iz 56,7) a stała się „jaskinią zbójców” (Mt 21,13; por. Jr 7,11), Jezus daje następującą odpowiedź: „Zburzcie tę Świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo!” (J 2,19).

Ewangelista zaznacza w tym miejscu: „On zaś mówił o Świątyni swego Ciała” i zaraz dodaje: „Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie Jego uczniowie, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J 2,21-22). Tak więc „Ciało Jezusa” od momentu zbawczej śmierci i zmartwychwstania zastąpi „Świątynię Jerozolimską”. Ta ostatnia zostanie zburzona w 70 r. po Chr. zgodnie z proroczą zapowiedzią Jezusa (Łk 20,6; por. J 19,41-44 i par.).

Ponieważ zaś założony przez Jezusa Chrystusa „Kościół” jest Jego „Ciałem Mistycznym” – wszak: „Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa (…) ustanowił Jego samego nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem” (Ef 1,22) – więc także Kościół jest „Świątynią Pańską”. Apostoł Narodów pisze do Koryntian: „Czyż nie wiecie, że jesteście Świątynią Boga i że Duch Boży w was mieszka? Jeśli ktoś zniszczy Świątynię Boga, tego zniszczy Bóg! Świątynia Boga jest święta i wy nią jesteście!” (1 Kor 3,16-17) oraz „Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego – według tego, co mówi Bóg: «Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem!»” (2 Kor 6,16; por. Kpł 26,12). Skoro Ciało Chrystusa jest świątynią, a my wszyscy jesteśmy członkami Jego Ciała, to znaczy, że my także tworzymy Kościół, my także jesteśmy Świątynią:

„A więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus! W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha!” (Ef 2,19-21; por. 1 P 2,4-6)!