Jak przekaże św. Marek, w Kafarnaum Jezus dokonuje kolejnych cudów, które są potwierdzeniem mocy Mistrza.

Kolejnego cudu Jezus dokonuje po wyjściu z synagogi – uzdrawia teściową Piotra. Wraz z czterema swoimi pierwszymi uczniami udał się do domu Szymona. Ten dom był szczególnym miejscem dla Jezusa. Tam bowiem później powracał, by stamtąd właśnie głosić Ewangelię. Dom ten, stanie się także później szczególnym miejscem gromadzenia się wspólnoty Kościoła.

Dom ten był miejscem jednego z pierwszych znaków Jezusa. Teściowa Szymona leżała bowiem w gorączce. Zapewne ktoś z domowników, kto był w synagodze, kto był świadkiem egzorcyzmu dokonanego przez Jezusa poprosił Mistrza o pomoc dla chorej kobiety. Ktoś wstawił się za kobietą w nadziei na jej wyzdrowienie. Jezus bez chwili wahania podszedł do chorej „i ująwszy ją za rękę podniósł” (Mk 1,31a). Cud ten, podobnie jak i wydarzenie w synagodze nie miał w sobie nic spektakularnego. Wszystko dokonało się w ciszy, tylko przez dotknięcie, przez zjednoczenie z Jezusem. „Gorączka ją opuściła, i usługiwała im” (Mk 1,31b). Marek dodaje informację o ustaniu gorączki na potwierdzenie uzdrowienia. Wzmianka o usługiwaniu gościom potwierdza, że było to uzdrowienie całkowite, a nie jedynie chwilowe uśmierzenie choroby.