Przypowieści o królestwie Bożym
Nauczanie Jezusa można określić jako wezwanie do nawrócenia, jako wezwanie do wiary w Dobrą Nowinę - Dobrą Nowinę o królestwie Bożym.
Ewangelie przekazują również i inne obrazy Królestwa niebieskiego.
Ewangelie w wielu miejscach mówią o królestwie niebieskim. Królestwo to jest podobne do ziarnka gorczycy, które choć jest bardzo malutkie, to jednak powoli się rozwija i osiągnie niezwykłe rozmiary – tak jak owo ziarnko gorczycy (Mt 13,31-21). Jest to królestwo podobne do zaczynu, który potrafi zakwasić – czyli przemienić mąkę – podobnie jak i królestwo potrafi przemieniać wszystko i wszystkich (Mt 13,33).
Królestwo to porównywane jest do skarbu, który ukryty jest w roli (Mt 13,44-45). Skarb ten znalazł pewien człowiek, po czym znalazłszy sprzedał wszystko co miał by móc ten skarb zdobyć. Królestwo niebieskie podobne jest też do perły, którą znalazł człowiek poszukujący pięknych pereł. Człowiek ten, gdy znalazł tą jedyną drogocenną perłę, sprzedał wszystkie posiadane przez siebie perły, by móc nabyć tę jedną jedyną (Mt 13,45-46). Jezus uczy także, iż królestwo niebieskie można porównać uczty królewskiej na którą to ucztę są zaproszeni wszyscy ludzie (Mt 22,1-14). Wszystkie, bardzo liczne przypowieści Jezusa ukazują królestwo Boże, do którego zaproszony jest każdy z nas. Królestwo to, jest już obecne wśród nas. Jest to Kościół, który prowadzi nas do pełnej wspólnoty z Bogiem. Boże zaproszenie przez Jezusa Chrystusa Kościół kieruje do wszystkich ludzi, niezależnie od różnic rasowych, ekonomicznych czy nawet moralnych. To zaproszenie jest kierowane do złych i dobrych.
Aby wejść na tę ucztę, trzeba, jak wskazują Ojcowie Kościoła mieć szatę godową. Ową szatą nazywano świętość życia albo dobre czyny[7]. Św. Augustyn zaś uważał, iż ową szatą jest miłość: „Prawdziwą szatą godową jest miłość, która pochodzi z czystego serca, dobrego sumienia i szczerej wiary. Nie idzie tu o miłość jakąkolwiek, ponieważ nieraz wydaje się, że miłują się także ludzie o nieczystym sumieniu, jak ci, co wspólnie dokonują kradzieży i rozbojów... Ci nie mają miłości pochodzącej z czystego serca, dobrego sumienia i szczerej wiary”[8].
Pytanie: Z jakim słowem w języku hebrajskim, łączy się określenie chwast?
[1] Zob. A. Paciorek, Biblijne orędzie o Królestwie Bożym. Zarys problematyki, w: Ewangelia o Królestwie, red. A. Paciorek i in., Lublin 2009, s. 7-12.
[2] Zob. W. Barclay, Dzieje Apostolskie, Poznań 2002, s. 10-11.
[3] Całości dzieła dopełnia swoisty prolog – wstęp, na który składają się dwa pierwsze rozdziały oraz epilog, którym dla Mateusza jest opis Męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Zob. P. Łabuda, Ewangelie, w: Poznając Biblię. Wokół Biblii. Pięcioksiąg i księgi historyczne Starego Testamentu. Ewangelie, cz. II, Tarnów 2010, s. 166-167.
[4] Zob. Mt 13,24.31.33.44.45.47; 18,23; 20,1; 22,2.
[5] Zob. szerzej. A. Jankowski, Królestwo Boże w przypowieściach, Kraków 1997.
[6] Zob. Z. Włodarczyk, Rośliny Biblijne. Leksykon, Kraków 2011, s. 131-132.
[7] Zob. Ireneusz z Lyonu, Adversus haereses, 4,36,6; Orygenes, Comm. Matt 17,16.
[8] Augustyn, Serm. 90,6
