Chodzi jednak nie tylko o miejsce jakie ten epizod ma w Łukaszowej narracji.

W tym przypadku chodzi przede wszystkim o treść, która jest przekazana przez św. Łukasza w sposób bardzo przemyślany i precyzyjny. Mówiliśmy o paschalnej drodze Apostoła z ciemności do światła. Właśnie 12 rozdział Dz taką drogę ukazuje. Najpierw autor Dz przedstawia nam Apostoła w kompletnej ciemności. Matni bez wyjścia. Dowiadujemy się, że kontekstem aresztowania Piotra są prześladowania jakie cierpi Kościół w Jerozolimie z ręki Heroda Agryppy I. Jest rok 42 po Chr. Św. Łukasz wyraźnie zaznacza grozę sytuacji przytaczając fakt, że aresztowanie Piotra dokonało się po ścięciu Jakuba, brata Jana (Dz 12,2), co każe zakładać, iż taki sam los może spotkać Piotra. Został on uwięziony i jest strzeżony tak skrupulatnie jak to tylko jest możliwe. Jest bowiem strzeżony aż przez szesnastu żołnierzy, czyli oddany „pod straż czterech oddziałów po czterech żołnierzy każdy” (Dz 12,3) W nocy zaś Piotr śpi pomiędzy dwoma żołnierzami i jest skuty podwójnym łańcuchem (12,6). Narracja jest więc tak prowadzona, aby czytelnik  był przekonany, iż dla Piotra nie ma ratunku.