Kapłaństwo - Pisma i Prorocy

Autorzy Katechizmu Kościoła Katolickiego, przedstawiając naukę na temat sakramentu święceń, we wprowadzeniu, które zatytułowane jest „Sakrament święceń w ekonomii zbawienia”, podają kilka prawd na temat kapłaństwa w Starym Testamencie: „Lud wybrany został ustanowiony przez Boga «królestwem kapłanów i ludem świętym» (Wj 19,6). Jednak w narodzie izraelskim Bóg wybrał jedno z dwunastu pokoleń, pokolenie Lewiego, przeznaczając je do służby liturgicznej. Sam Bóg był częścią jego dziedzictwa. Specjalny obrzęd zapoczątkował kapłaństwo Starego Przymierza. Kapłani zostali ustanowieni «dla łudzi... w sprawach odnoszących się do Boga, aby składali dary i ofiary za grzechy». Kapłaństwo, ustanowione w celu głoszenia słowa Bożego i przywracania na nowo jedności z Bogiem przez ofiary i modlitwę, było jednak nieskuteczne, ponieważ nie mogło przynieść zbawienia, potrzebowało nieustannego powtarzania ofiar i nie mogło dokonać ostatecznego uświęcenia. Mogła tego dokonać jedynie ofiara Chrystusa” (KKK 1539-1540). Przytoczone słowa przypominają nam, że kapłaństwo zostało ustanowione przez Boga już w Starym Testamencie. Według zamysłu Bożego kapłani mieli sprawować określone funkcje w społeczności narodu wybranego. Jednakże posługa starotestamentalnych kapłanów nie posiadała doskonałej skuteczności. Sytuacja ta zmieniała się wraz z przyjściem na ziemię Jezusa Chrystusa - Najwyższego i Jedynego Kapłana. Ustanowiona przez Niego ofiara, która zastąpiła wszystkie ofiary Starego Testamentu, posiada doskonałą moc zbawczą. Kapłani Nowego Testamentu sprawując tę ofiarę, dokonują tego „w Osobie Chrystusa (in persona Christi)”, gdyż na mocy święceń uczestniczą w jedynym kapłaństwie Jezusa Chrystusa. Mając na uwadze niedoskonałość posługi starotestamentalnych kapłanów, można bez wahania stwierdzić, że starotestamentalne kapłaństwo było „cieniem przyszłej rzeczywistości” (por. Hbr 10,1), czyli zapowiedzią doskonałego kapłaństwa, które ustanowił Chrystus, „gdy (...) nadeszła pełnia czasu” (Ga 4,4).

Zapowiedzi samego ustanowienia kapłaństwa przede wszystkim można odnotować na kartach Pięcioksięgu, gdzie znajdują się opisy konsekracji Aarona i jego synów (zob. Wj 29,1-37; por. Wj 28,1; Kpł 8,1-36; ), czy też wzmianki o szczególnym wybraniu pokolenia Lewiego do służby Bożej (zob. Wj 32,25-29; Lb 3,11-13; Pwt 33,8-11). Teksty te z pewnością zostały omówione w poprzedniej audycji. Aktualnie skupimy się na wzmiankach o kapłaństwie, zawartych w Pismach i u Proroków. Na kartach tych ksiąg pojawiają się również wzmianki o ustanawianiu kapłanów. Wzmianki te nawiązują do tradycji Pięcioksięgu, stąd też w obecnej audycji zwrócimy uwagę przede wszystkim na pewne funkcje oraz postawy starotestamentalnych kapłanów, w których można dostrzegać zapowiedź doskonałego pełnienia posługi kapłańskiej.