Kapłaństwo - Pisma i Prorocy

Jakie jeszcze inne wymiary kapłaństwa Starego Testamentu mogą być postrzegane jako prefiguracje kapłaństwa w Nowym Testamencie?

Warto zwrócić jeszcze uwagę na postawę kapłanów w Starym Testamencie. Autorzy Pism przywołują przykłady gorliwych i pobożnych kapłanów. O takich wspomniał Syrach w swej pochwale ojców. Jednym z tych kapłanów był Pinchas, odznaczający się wielką gorliwością w okazywaniu bojaźni Bożej  (zob. Syr 45,23-26), drugim natomiast arcykapłan Szymon II, którego cechowała wielka troska o świątynię jerozolimską, sprawowany w niej kult, a także o własny naród (zob. Syr 50,1-21). Autor Drugiej Księgi Machabejskiej z kolei podał przykład pobożnego arcykapłana Oniasza III:

„Gdy w Świętym Mieście panował całkowity spokój, a Prawo najściślej zachowywano dzięki temu, że arcykapłan Oniasz był pobożny i nienawidził złego, bywało, że nawet sami królowie okazywali szacunek temu miejscu, a świątynię czcili najwspanialszymi darami” (2 Mch 3,1-2).

W tej krótkiej charakterystyce została wyeksponowana pewna zależność, a mianowicie związek pomiędzy postawą religijno-moralną arcykapłana a sytuacją w Jerozolimie oraz wiernością narodu wybranego względem Prawa. Pobożny arcykapłan stał na straży wiernego przestrzegania nakazów Prawa, co w konsekwencji stanowiło gwarancję pokoju w Jerozolimie. Autor Drugiej Księgi Machabejskiej ukazał w ten sposób ogromną rolę i wpływ arcykapłana jako duchowego przywódcy na życie religijne narodu wybranego. Można to potraktować jako pewną prefigurację oczekiwań, jakie również stawia się kapłanom w Nowym Testamencie: kapłani - podobnie jak arcykapłan Oniasz III - powinni odznaczać się pobożnością, a także gorliwością w przestrzeganiu Bożych przykazań, aby przez to pozytywnie oddziaływać - duchowo i moralnie - na powierzony swej pasterskiej trosce lud Boży. Ten postulat wyraził już Paweł Apostoł w słowach: „A od szafarzy [Bożych tajemnic] już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny” (1 Kor 4,2). Doskonała wierność kapłana Bożej nauce sprawia, że staje się on intensywnym „światłem dla świata i solą dla ziemi” (por. Mt 5,13-14).