Jednym z głównych tematów podejmowanych przez św. Pawła odnośnie małżeństwa jest prawda o nierozerwalności związku małżeńskiego. W gruncie rzeczy stanowisko Apostoła Narodów jest tu identyczne z nauką Jezusa zawartą między innymi w słowach: „Każdy, kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo; i kto oddaloną przez męża bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo” (Łk 16,18). Natomiast u św. Pawła w 1 Kor 7,10: „Tym, którzy trwają w związku małżeńskim, nakazuję nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od swego męża. Mąż również niech nie oddala żony”.

Trzeba zwrócić uwagę, że powyższe Pawłowe słowa są bardzo jednoznaczne i stanowcze. Wskazują na ważność tej nauki. Pojawia się tutaj rzadko przez Pawła używany zwrot „nakazuję”. Więcej, ów nakaz oparty jest na autorytecie samego Boga. Gdy w innych miejscach 1 Kor Apostoł porusza kwestie związane na przykład z relacją małżeństwa i dziewictwa ton jego wypowiedzi jest zupełnie inny. Występuje on jako ten który udziela pewnych wskazówek, rad w oparciu o swoje życiowe doświadczenia. Pisze np. „Nie mam zaś nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daję radę jako ten, który – wskutek doznanego od Pana miłosierdzia – godzien jest, aby mu wierzono” (7,25). Czy w innym miejscu: „Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja” (7,7). Natomiast w odniesieniu do nauki o nierozerwalności małżeństwa Paweł używa najmocniejszej i najbardziej zobowiązującej formuły: „nakazuję”. Powołując się na powagę samego Boga, daje Paweł do zrozumienia, że dobrze zna naukę Jezusa o nierozerwalności związku małżeńskiego i ją z mocą potwierdza.

Według nauki Jezusa, którą Apostoł potwierdza, istnieje tylko jeden sposób ustania węzła małżeńskiego. Jest to przypadek śmierci jednego ze współmałżonków. W Rz 7,2: „Kobieta zamężna, na mocy Prawa, związana jest ze swoim mężem, jak długo on żyje. Gdy jednak mąż umrze, traci nad nią moc prawo męża”. Natomiast wszelkie kontakty pozamałżeńskie za życia małżonka są przez św. Pawła wyraźnie nazwane cudzołóstwem. „Dlatego to uchodzić będzie za cudzołożną, jeśli za życia swego męża współżyje z innym mężczyzną (Rz 7,3). Zupełnie inaczej sprawa wygląda po śmierci męża: „Jeśli jednak umrze jej mąż, wolna jest od tego Prawa, tak iż nie jest cudzołożną współżyjąc z innym mężczyzną”. Ta sama myśl w 1 Kor wyrażona jest innymi słowami: „Żona związana jest tak długo, jak długo żyje jej mąż. Jeśli mąż umrze może poślubić kogo chce” (7,39).