W spotkaniu wzięły udział 53 osoby z całej diecezji. Do Starego Sącza przyjechali uczestnicy programu Aktywny Senior, a także wolontariusze parafialnych zespołów Caritas.

– Przyjechały osoby, które mają jeszcze na tyle sił, radości i pogody ducha, żeby być aktywnym członkiem lokalnej społeczności czy wspólnoty parafialnej. Chodzi o taką aktywizację tych osób, żeby w swoich środowiskach animowały innych seniorów – mówi Dorota Turaj z CDT. Nauki rekolekcyjne głosił seniorom ks. prał. Józef Wałaszek, proboszcz parafii św. Jakuba w Podegrodziu. Seniorzy nie tylko spotykali się w kaplicy Opoki, ale także nawiedzili sanktuarium św. Kingi, a dzięki pomocy Andrzeja Trybulskiego i Twórczego Klubu Seniora z parafii św. Maksymiliana w Tarnowie uczestniczyli w warsztatach plastycznych. – Seniorzy mieli za zadanie wykonać na szkle obraz przedstawiający Pana Jezusa lub świętych. Co więcej, każdy z nich mógł potem swój pierwszy być może obrazek zabrać ze sobą, oprawiony w ramki, by móc pochwalić się swoim bliskim. Efekty przeszły moje oczekiwania – podkreśla pan Andrzej. Jego zdaniem największym problemem jest przekroczenie bariery wstydu, braku umiejętności, lęku przed porażką. – Ludzie się otwierają, wyrażają siebie w bardzo szczery sposób, nawiązują przy tym relacje z innymi. To wszystko razem jest wyzwalające i leczące. Dzisiaj ludzie starają się być kopiami innych, a chodzi o to, by odkryć, że każdy z nas jest oryginałem, pomyślanym specjalnie przez Boga, pierwszego Artystę. Malując, naśladujemy Go i odkrywamy w sobie tylko nam właściwe pokłady oryginalności i niepowtarzalności – dodaje pan Andrzej. Seniorzy uczestniczący w rekolekcjach podkreślają, że niełatwo było im przełamać się i zasiąść do stanowiska. – Ja nigdy w życiu nie malowałam, za to tort umiem zrobić i krowę wydoić. Ale obraz? – pyta pani Czesława. Pomagam jej zdjąć folię z obrazka, szukam wzoru narysowanego na kalce, który trzeba przyłożyć do szybki i czarnym flamastrem odrysować postać. Pani Czesia, bo tak ma napisane na plakietce, dalej się waha. Uśmiecha się, jakby chciała mi dać do zrozumienia, żebym popukał się w czoło. Ale nie daję za wygraną. Nagle czas zaczyna się cofać. Mała Czesia bierze do ręki flamaster i zaczyna z uwagą i pieczołowitością odrysowywać wzór. Potem szuka kolorów i powoli nanosi pędzlem barwne smugi na powierzchnię szkła. Znów jest małą dziewczynką pochyloną nad własnym odbiciem, które dziwnie łączy się z malowanym obrazkiem. W końcu zaczyna na nią patrzeć Chrystus Pantokrator. Pani Jadwiga i pan Stefan z Bochni są bardzo zadowoleni z rekolekcji. – Zobaczyliśmy klasztor św. Kingi i przyklasztorny kościół, w którym mieliśmy Mszę św. Zwiedziliśmy muzeum papieskie – mówi pani Jadwiga. – Dla mnie nowością są warsztaty, ponieważ nigdy nie malowałem. A teraz będę mógł swoją pracą pochwalić się w domu, przed wnukami – dodaje pan Stefan. Oboje przyznają, że choć takie spotkania i warsztaty nie pozwalają zapomnieć o dolegliwościach, to pozwalają być blisko innych. I pewnie ostatecznie o to chodzi, ale czy wszędzie w diecezji da się tak zorganizować czas i miejsce dla seniorów? – Na wsi jest z tym gorzej. Jako Caritas organizowaliśmy świąteczne spotkania dla osób starszych, ale z frekwencją było coraz gorzej. Może w miastach jest łatwiej? – zastanawia się pani Maria, wolontariuszka Caritas z parafii Szczepanów. – Jestem gotów przyjechać do parafii czy dekanatu i zorganizować tam podobne warsztaty, które zmieniają spojrzenie ludzi starszych na samych siebie. Dają satysfakcję z wykonanych prac. Wzmacniają poczucie własnej wartości, dają radość, pozwalają nawiązywać znajomości i przyjaźnie – podkreśla Andrzej Trybulski, który zaprasza do kontaktu z Twórczym Klubem Seniora przy parafii św. Maksymiliana w Tarnowie.