Obok interpretacji alegorycznej (duchowe) od ponad wieku, odkąd podejście do Biblii zaczął cechować krytycyzm naukowy, pojawiła się interpretacja dosłowna miłosnego poematu zawartego w Pieśni nad pieśniami. Według tej interpretacji poszczególne pieśni tej księgi opiewają miłość dwojga młodych ludzi, narzeczonych czy też małżonków. Zwolennicy tego rodzaju interpretacji uważają nadto, że Pieśń nad pieśniami stanowi pieśń weselną, w której oblubieniec i oblubienica wyrażają na zmianę swoje uczucia miłości, tęsknoty i wierności.

Mimo że obecnie pierwszorzędnie przyjmuje się dosłowną interpretację Pieśni nad pieśniami, to jednak interpretacja duchowa nie powinna „odejść do lamusa”, gdyż - jak zaznacza w swoich badaniach ks. Krzysztof Bardski - „duchowa interpretacja Pieśni nad pieśniami w tradycji Kościoła niejednokrotnie odzwierciedlała szczególne wyzwania, wobec których stawali chrześcijanie poszczególnych epok” (K. Bardski, Słowo oczyma gołębicy. Metodologia symboliczno-alegorycznej interpretacji Biblii oraz jej teologiczne i duszpasterskie zastosowanie, Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 2007, s. 185).

Sięgając po klucz duchowej interpretacji, ukażemy zatem w Oblubienicy z Pieśni nad pieśniami typ Maryi - dziewiczej niewiasty całkowicie zjednoczonej w miłości z Bogiem.