„Cała piękna jesteś, przyjaciółko moja, i nie ma w tobie skazy” (Pnp 4,7). Oblubienica typem niepokalanie pięknej Maryi

Często pojawiającym się w Pieśni nad pieśniami jest motyw piękna oblubienicy (zob. Pnp 1,5.15; 2,10.13; 4,1.7.10; 6,4.10; 7,7). Przede wszystkim na uwagę zasługują apostroficzne zwroty oblubieńca, w których z emfazą zwraca on uwagę na piękno swej oblubienicy (zob. Pnp 1,15; 2,10.13; 4,1.7; 6,4; 7,7). W pierwszym z nich, zawartym w Pnp 1,15 („O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja, jak piękna, oczy twe jak gołębice!” ; por. Pnp 4,1), aż dwukrotnie oblubieniec użył przymiotnika „piękna”. W tekście hebrajskim pojawia się w tym kontekście termin yāp̄āh, który przyjmuje zarówno znaczenie „piękna”, jak i „dobra”. Również grecki odpowiednik tegoż terminu, czyli przymiotnik kalḗ, obok znaczenia „piękna, śliczna, urocza, powabna, wspaniała, dorodna, ponętna”, posiada senes „dobra, piękna moralnie, szlachetna, przyzwoita, uczciwa, zacna”. A zatem oblubienica odznacza się nie tylko pięknem zewnętrznym, ale także pięknem duchowym. Na uwagę zasługuje w tym miejscu także porównanie oczu oblubienicy do gołębicy. W tradycji biblijnej gołębica jest symbolem delikatności, niewinności, nieskazitelności (zob. Mt 10,16) oraz prostoty. Porównanie oczu oblubienicy do gołębicy miało na celu podkreślenie jej piękna, szlachetności oraz niewinności. Komplementarną wypowiedzią oblubieńca może być w tym kontekście zwrot zawarty w Pnp 5,2: „(...) gołąbko moja, ty moja nieskalana”. Poszczególne człony tego zwrotu wydają się układać na zasadzie paralelizmu synonimicznego. A zatem gołąbka to synonim nieskazitelności. Oblubienica w oczach oblubieńca jawi się zatem jako niewiasta niewinna, nieskalana, pełna szlachetności.

Podobny zwrot występuje w Pnp 6,9: „(...) jedyna jest moja gołąbka, moja nieskalana, jedyna swej matki, wybrana swej rodzicielki. Podziwiają ją dziewczęta i zwą ją szczęśliwą (...)”. Wzmianka o gołębicy, do której jest przyrównana oblubienica, stoi w paraleli synonimicznej z określeniem wyrażonym hebrajskim przymiotnikiem tām (por. Pnp 5,2) - „całkowity, doskonały, zdrowy, dobrze wychowany, grzeczny, niewinny, bez grzechu, prawy, uczciwy”. W ten sposób raz jeszcze została podkreślona nieskazitelność i doskonałość oblubienicy. Oblubieniec nadto określił swoją oblubienicę jako ’aḥaṯ - „jedna/jedyna”, przez co podkreślił wyjątkowość swej wybranki. Pośród wszystkich dziewcząt (zob. Pnp 6,8: których jest „bez liczby”) jawi się ona jako jedyna taka, jako jedyna w swoim rodzaju. Ponadto oblubieniec zaznacza, że jego oblubienica jest jedyną swej matki oraz jej wybranką. Odwołując się do paralelnego określenia z Rdz 22,3, gdzie mowa jest o „jedynym” synu Abrahama, można przyjąć, że oblubienica jest jedyną córką matki, szczególnie - jak Izaak - wybraną przez Boga dla oblubieńca.