Parafialny zespół Caritas, wspierany przez młodzież ze szkół ponadpodstawowych, organizuje systematycznie spotkania dla seniorów. Ostatnie odbyło się jeszcze w okresie świątecznym. Rozpoczęło się Koronką do Bożego Miłosierdzia i Mszą w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Eucharystii przewodniczył ks. proboszcz Bogusław Połeć.

– Rozpoczynamy modlitwą, ponieważ na pierwszym miejscu jest troska o życie duchowe. W kazaniach poruszamy kwestie związane z życiem osób starszych, dostosowane do ich potrzeb, sytuacji życiowej. Chcemy nieść im pocieszenie, umocnienie w znoszeniu dolegliwości związanych z wiekiem. W auli w Kanie staramy się organizować dla seniorów albo przedstawienie, albo pokaz filmu. Oglądaliśmy np. dokument o prześladowaniu chrześcijan. Filmy wzbudzają wzruszenia, dyskusje. Mamy też czas na wspólny śpiew. Seniorzy zauważają, że żyją w coraz bardziej zatomizowanym świecie. Kiedyś nasza dzielnica było bardzo zintegrowaną wspólnotą, ludzie się znali przynajmniej w sąsiedztwie, odwiedzali się, spotykali. Dzisiaj tego nie ma. Seniorzy doświadczają samotności w wielkich blokach, żyjąc w sąsiedztwie pustych mieszkań lub młodych ludzi, którzy nie są zainteresowani, kto mieszka za ścianą. Widząc to zjawisko, parafia musi reagować, jeśli chce się nazywać wspólnotą – mówi ks. Połeć. Ciepło i bliskość O tym, że spotkania dla seniorów są potrzebne, nie trzeba przekonywać pani Stanisławy. – Myślę, że miasto trochę przesypia obecną sytuację i że brakuje miejsc, by seniorzy mogli się spotykać. Tym cenniejsza jest ta parafialna inicjatywa. Potrzebujemy ciepła, bliskości, uśmiechu, czasem uszu do wysłuchania, dobrego słowa – wyznaje seniorka. Pani Józefa podkreśla, że spotkania jednoczą ludzi ze sobą i z parafią. – Stajemy się młodsi duchowo. Potrzebujemy takiej młodości. Ze swojej strony za dobroć, życzliwość, opiekę możemy odwdzięczyć się modlitwą, która przebija góry i chmury – mówi z uśmiechem. – Widzimy, że seniorów na tych spotkaniach jest coraz więcej, że potrzebują wyjścia z domu, poczucia bliskości, spotkania, rozmowy, żartów, ale i wspólnej modlitwy – zaznacza ks. Tomasz Abram, opiekun Caritas przy parafii MBNP w Mielcu. Martyna, Gosia i Kinga przyszyły na spotkanie pomóc w roznoszeniu jedzenia zaraz po lekcjach. W gimnazjum działały w Szkolnym Kole Caritas i nawet teraz, choć zajęć w szkole średniej jest więcej, nie chcą zrywać z pomaganiem. – To bardzo miłe uczucie, że możemy coś zrobić dla osób starszych. Widać, że nasza obecność jako ludzi młodych sprawia im radość, co jest dla nas wystarczającym podziękowaniem – mówi Martyna. Zdaniem Kingi seniorzy to zapominana grupa społeczna. – Niewiele jest organizowanych dla nich wydarzeń, rzadko mogą wychodzić z domu na podobne do tego wspólne spotkania. Dlatego ta inicjatywa jest świetna. Wyrywamy seniorów z domu, żeby razem zrobić coś dobrego – mówi dziewczyna. Gosia podkreśla, że na spotkaniach panuje wspaniała atmosfera. – Możemy pośpiewać, słuchać wspomnień, rozmawiać, a przy tym coś dobrego zjeść, miło spędzić wspólnie czas w wielkiej rodzinie. Nasza parafia jest otwarta dla każdego i w każdym wieku – podkreśla. Parafialna rodzina Spotkania dla seniorów organizowane są w par. MBNP w Mielcu od roku. – Pomysł zrodził się dzięki księdzu proboszczowi i ks. Tomaszowi Abramowi. Chcieliśmy jako parafia, jako zespół Caritas wyciągnąć starszych ludzi z domów. Dzięki takim spotkaniom parafia się integruje, staje się rodziną. Ludzi jest coraz więcej, dopytują, czy spotkania będą częściej. Nasza parafia się starzeje, dlatego powinniśmy w budowaniu wspólnoty uwzględnić to zjawisko. Dzięki comiesięcznym spotkaniom seniorzy czują się dostrzeżeni i docenieni. Kiedyś sami angażowali się w tworzenie tej wspólnoty, budowali kościół, a dzisiaj możemy czerpać z ich doświadczeń i mądrości – mówi Elżbieta Serafin, szefowa zespołu Caritas.